Nie mogłem się powstrzymać, przepraszam.
Niech to, smaka mi zrobiłeś, teraz muszę to znowu obejrzeć
Naszła mnie myśl, że postać z sagi imieniem Bonhart mogła być wiedźminem ze szkoły kota. W końcu posiadał on bardzo duże umiejętności posługiwania się mieczem, na arenie rozpoznał bezbłędnie gdzie Ciri nauczyła się walczyć, w dodatku miał on zapędy psychopaty, a jak wiemy z "Sezonu Burz", koty właśnie były tak opisywane. No i jego oczy, wodniste i rybie, też jakby nienaturalne, może pozostały mu takie po nieudanej mutacji? Miał też medaliony, może kota był jego, a pozostałe faktycznie zabrał od martwych wiedźminów, kto wie, może mścił się na wiedźminach za to co mu zrobili? (coś al'a Berengar) Wiem, że mocno to wszystko naciągane, ale kiedyś od razu po przebudzeniu o czymś takim pomyślałem i chciałem się tym podzielić .
.
Umiejętności Bonharta były więcej niż imponujące (szczególnie walka ze Szczurami). Jednak o wiedźminach zawsze wypowiadał się jako "o nich" , czyli się z tą "grupą zawodową" nie identyfikował. W walce nie używał znaków, nie wspomagał się alchemią, nie nosił miecza na plecach, nie wspominając o tym, że mimo iż kojarzył i umiał rozpoznać wiedźmiński styl walki, to sam go nie stosował. Żadna z obytych osób które spotkał, go z wiedźminem nie pomyliła (Janeczka wręcz go wyśmiała).
Być może jest to człowiek, który wiele w życiu widział, był diablo utalentowany w szermierce i w trakcie wojaczki, lub zabawy w handel spotkał się z jakimś wiedźminem (może z Brehenem ;P), może kiedyś spróbował "sałatek i grzybów", co to jadła je Ciri w Warowni przed przybyciem Merigold.
Może jakiś zdolny i łasy na kasę czarodziej próbował stworzyć super żołnierzy dla jakiegoś władyki na wzór wiedźminów i w konsekwencji otrzymał ludzi szybszych i silniejszych, ale z rozchwianą psychiką i ciągotami do okrucieństwa (ergo, eksperyment się zakończył niepowodzeniem)?
Spekulować można bez końca, jednak dla mnie jest za dużo niewiedźmińskich rzeczy w Bonharcie, by za takiego gotraktować uważać.
Być może jest to człowiek, który wiele w życiu widział, był diablo utalentowany w szermierce i w trakcie wojaczki, lub zabawy w handel spotkał się z jakimś wiedźminem (może z Brehenem ;P), może kiedyś spróbował "sałatek i grzybów", co to jadła je Ciri w Warowni przed przybyciem Merigold.
Może jakiś zdolny i łasy na kasę czarodziej próbował stworzyć super żołnierzy dla jakiegoś władyki na wzór wiedźminów i w konsekwencji otrzymał ludzi szybszych i silniejszych, ale z rozchwianą psychiką i ciągotami do okrucieństwa (ergo, eksperyment się zakończył niepowodzeniem)?
Spekulować można bez końca, jednak dla mnie jest za dużo niewiedźmińskich rzeczy w Bonharcie, by za takiego go
Last edited:
Nawiasem pisząc, to nie pogardziłbym Redową grą o najbardziej osławionym łowcy wiedźminów. Upust swoim emocjom dałem w sąsiednim temacie
Postać Bonharta jest pewnego rodzaju żartem Sapkowskiego, grą z czytelnikami:
1. Dość prawdopodobna jest inspiracja : Leonem Zawodowcem. Ciri pełniłaby tu rolę Matyldy. Oczywiście Sapkowski nie byłby sobą, gdyby nie odwrócił schematu, tworząc z baśniowego, charakterystyczny dla swojej twórczości, brzydko-prawdziwy.
2. Jest to też odwrócenie schematu łowcy-nagród znanego z westernów. Ich twórcy, gdy wprowadzali taką postać, kierowali fabułę w stronę przemiany moralnej- z zimnego zawodowca powstawał szlachetny idealista. Sapkowski znowu zabawił się z czytelnikami- Bonhart przechodzi pewną przemianę. Z zimnego łowcy nagród, psychopaty, zawsze solidnie wypełniającego kontrakt, staje się takim samym psychopatą, który jednak nie waha się oszukać zleceniodawcy dla własnych korzyści.
3. Mamy też tu pewne odniesienie do legendarnego "kodeksu wiedźmińskiego". Brak tu miejsca by rozwinąć ten wątek, wspomnę tylko, że "kodeks" taki nigdy prawdopodobnie nie istniał, istniały jednak pewne niepisane zasady, którym wierni byli wiedźmini. Bonhart to przykład "wiedźmina" pozbawionego tych zasad, kogoś, kim mógł stać się Geralt, gdyby nie został wychowany przez Vesemira.
1. Dość prawdopodobna jest inspiracja : Leonem Zawodowcem. Ciri pełniłaby tu rolę Matyldy. Oczywiście Sapkowski nie byłby sobą, gdyby nie odwrócił schematu, tworząc z baśniowego, charakterystyczny dla swojej twórczości, brzydko-prawdziwy.
2. Jest to też odwrócenie schematu łowcy-nagród znanego z westernów. Ich twórcy, gdy wprowadzali taką postać, kierowali fabułę w stronę przemiany moralnej- z zimnego zawodowca powstawał szlachetny idealista. Sapkowski znowu zabawił się z czytelnikami- Bonhart przechodzi pewną przemianę. Z zimnego łowcy nagród, psychopaty, zawsze solidnie wypełniającego kontrakt, staje się takim samym psychopatą, który jednak nie waha się oszukać zleceniodawcy dla własnych korzyści.
3. Mamy też tu pewne odniesienie do legendarnego "kodeksu wiedźmińskiego". Brak tu miejsca by rozwinąć ten wątek, wspomnę tylko, że "kodeks" taki nigdy prawdopodobnie nie istniał, istniały jednak pewne niepisane zasady, którym wierni byli wiedźmini. Bonhart to przykład "wiedźmina" pozbawionego tych zasad, kogoś, kim mógł stać się Geralt, gdyby nie został wychowany przez Vesemira.
O, przypomniało mi się coś.
Wielokrotnie słyszałem teorie, jakoby Maxima Mundi była napisana po podboju Północy przez Cesarstwo. Bullkupa.
Wielokrotnie słyszałem teorie, jakoby Maxima Mundi była napisana po podboju Północy przez Cesarstwo. Bullkupa.
Nawet uznając, że Cidaris po podboju nadal miałoby tytularnie status królestwa, to niezbyt chcę mi się wierzyć, że cesarze dawaliby podległym sobie królestwom aż taką autonomię, żeby do woli się ze sobą biły i przeprowadzały rozbiory.
Z pewnością była pisana przynajmniej trzy stulecia po sadze. Są wzmianki z wydarzeń z szesnastego wieku, a postacie znane z książek opisywane są jako mityczne lub legendarne. Podejrzewam nawet, że mógł to już zbyć okres wzorowany na naszej epoce wiktoriańskiej. Ale nie wydaje mi się, by doszło do podbicia Północy, przynajmniej jakiegoś dłuższego.
Zastanawiałem się dosyć często, jak to możliwe, że z czterech statków z ludźmi, czyli optymistycznie licząc z kilkuset osób, udało się stworzyć liczne państwa na tak rozległym obszarze i przy tak niesprzyjających warunkach w trochę ponad tysiąc lat. Odpowiedź w sumie jest prosta. Nie dało się. Te cztery statki to była tylko pierwsza grupa. Być może nawet sam Jan Bekker odbył kilka kursów.
Teraz to wygląda logiczniej, a i wyjaśnia różnice kulturowe między poszczególnymi grupami.
"- To wydarzenie rzeczywiście miało miejsce?
- Wątpię - uśmiechnął się czarodziej. - Bardziej prawdopodobne jest, że w czasie pierwszej podróży i lądowania Bekker wraz z innymi rzygał żółcią, przewieszony przez burtę.
...
- A to? Jakie wydarzenie przedstawia ten obraz?
- Poznawanie Wybrańców. Bekker i Giambattista poddają magicznemu testowi dzieci kolejnych przybywających osadników, by wykryć Źródła."
Czas Pogardy
- Wątpię - uśmiechnął się czarodziej. - Bardziej prawdopodobne jest, że w czasie pierwszej podróży i lądowania Bekker wraz z innymi rzygał żółcią, przewieszony przez burtę.
...
- A to? Jakie wydarzenie przedstawia ten obraz?
- Poznawanie Wybrańców. Bekker i Giambattista poddają magicznemu testowi dzieci kolejnych przybywających osadników, by wykryć Źródła."
Czas Pogardy
Last edited:
@raison d'etre
No i hipotezę tę niejako potwierdził sam AS w genealogiach
Poza tym, wydaje mi się, że oprócz imigracji zza oceanu (?) sporą rolę odegrali także osadnicy z terenów dzisiejszego Cesarstwa - w końcu we wszystkich północnych prowincjach, od Ebbing i Maecht po Nazair, Wspólny jest językiem pospolitym. No i sądząc po podbojach Normanów i ich krajach w Europie, sądzę, że przynajmniej w wiekach VIII-IX sporą rolę w kształtowaniu nowych państw i kolonizacji krain na północ od Amell odegrali mieszkańcy Skellige. Ba, może wspomniani "przodkowie Cintryjczyków" to właśnie wyprawa kolonizacyjna Wyspiarzy, którzy swoim wikińskim zwyczajem zajęli elfią Xin'treę i urządzili tam własne państwo?
No i odczuwam ciągle sentyment do swoich teorii o Wożgorach i Daukach. Choć wydaje mi się teraz, że zamiast rdzennych mieszkańców raczej byli jednymi z plemion kolonistów, ewentualnie nadeszli ze wschodu, jak w przyszłości Haakowie.
No i jeszcze są Rivi, którzy są prawdopodobnie odrębną grupą etniczną. W sumie, skojarzyli mi się z dziejami Węgrów:
No i hipotezę tę niejako potwierdził sam AS w genealogiach
Ujście Jarugi to jednak sporo na południe od Novigradu i Delty, gdzie miało miejsce Pierwsze Lądowanie.
Poza tym, wydaje mi się, że oprócz imigracji zza oceanu (?) sporą rolę odegrali także osadnicy z terenów dzisiejszego Cesarstwa - w końcu we wszystkich północnych prowincjach, od Ebbing i Maecht po Nazair, Wspólny jest językiem pospolitym. No i sądząc po podbojach Normanów i ich krajach w Europie, sądzę, że przynajmniej w wiekach VIII-IX sporą rolę w kształtowaniu nowych państw i kolonizacji krain na północ od Amell odegrali mieszkańcy Skellige. Ba, może wspomniani "przodkowie Cintryjczyków" to właśnie wyprawa kolonizacyjna Wyspiarzy, którzy swoim wikińskim zwyczajem zajęli elfią Xin'treę i urządzili tam własne państwo?
No i odczuwam ciągle sentyment do swoich teorii o Wożgorach i Daukach. Choć wydaje mi się teraz, że zamiast rdzennych mieszkańców raczej byli jednymi z plemion kolonistów, ewentualnie nadeszli ze wschodu, jak w przyszłości Haakowie.
No i jeszcze są Rivi, którzy są prawdopodobnie odrębną grupą etniczną. W sumie, skojarzyli mi się z dziejami Węgrów:
Nie rozumiem. Zza oceanu w znaczeniu z innego kontynentu tego świata? Oraz sugerujesz, że Nilfgaardczycy są jakimiś pierwotnymi, rdzennymi mieszkańcami?
Nie tyle rdzennymi, co przybyłymi w innych okolicznościach. Do Narnii ludzie też w końcu na różne sposoby przybyli. Co prawda nie posądzam antycznych szaf o możliwość przeniesienia całego narodu, jednak w jednym z wywiadów z AS-em obiła mi się kiedyś o oczy sugestia o Trójkącie Bermudzkim.
Jeżeli więc elfy zjawiły się przed ludźmi, czyli przed Koniunkcją Sfer to nie mogły przybyć z innego świata, a co najwyżej lądu, który mógł być czymś podobnym do np. Númenoru. Jednak nijak nie wyjaśnia to pochodzenia Nilfgaardczyków, mieszkańców Zerrikanii i Haklandu a już tym bardziej enigmatycznych Dauków i Wożgorów. Skłaniałbym się ku teorii, że wraz Koniunkcja Sfer w tym świecie nie pojawiła się wyłącznie jedna grupa ludzi, która wylądowała u ujścia Jarugi i w delcie Pontaru. Skądś przecież musieli się wziąć Nilfaardczycy posługujący się językiem przypominającym Hen Llinge, podobnie zresztą jak wyspiarze ze Skellige, że już nie wspomnę o ludach zza Gór Ognistych odrębnych etnicznie. No i jeszcze ci Daukowie i Wożgorowie... Moim zdaniem kiedy nastąpiła Koniunkcja w różnych miejscach Kontynentu pojawiły się różne grupy ludzi, a jedną z nich stanowił Bekker et consortes.
Elfy potrafiły się przemieszczać między światami przed Koniunkcją. To właśnie zanik tego zjawiska sprawił, że z jakiegoś powodu zatraciły tą zdolność. Wyżej jest dyskusja na ten temat.
Co do samych statków są dwie możliwości. Albo faktycznie elfy przypłynęły z innego kontynentu, tylko właściwie nie wiadomo po co, bo ciężko przyjąć, że potrzebowały przestrzeni życiowej, albo po prostu łatwiej załadować wszelkie graty na statki i dopiero wówczas się przenieść do innego świata. Mniej z tym kłopotów niż z długaśną karawaną wozów.
Co do samych statków są dwie możliwości. Albo faktycznie elfy przypłynęły z innego kontynentu, tylko właściwie nie wiadomo po co, bo ciężko przyjąć, że potrzebowały przestrzeni życiowej, albo po prostu łatwiej załadować wszelkie graty na statki i dopiero wówczas się przenieść do innego świata. Mniej z tym kłopotów niż z długaśną karawaną wozów.
Last edited:
Ano właśnie. Są jeszcze zresztą Murzyni (powtarzam za AS-em, nie bić!), zapewne żyjący w Ofirze i Zangwebarze (Zangwebar to nawiasem mówiąc według pewnej encyklopedii dawna nazwa Zanzibaru).
Czyli jeszcze nie wszystko stracone, a wręcz przeciwnie - wszystko przed nami. Bowiem w zależności od przyjętej hipotezy, Homo Sapiens na ziemi pojawił się 1,9 mln lat lub 190 tys. lat temu. Zależnie od tego, czy Homo Erectus będziemy traktowali jako gatunek rozumny.