To są te nieścisłości, które porównujemy z serialem? Naprawdę?
Nic nie porównujemy, pokazujemy, że też są.
Jakoś Codringer i Fenn nie widzieli w tym nic dziwnego, skoro domniemany ojciec Dunego miał tylu bękartów, że nikt nie potrafił ich zliczyć.
A ja właśnie wtedy zacząłem się nad Dunym zastanawiać. Okazało się, że nie był legalnym synem, co już dyskwalifikowało go jako męża Pavetty, czyniąc małżeństwo morganatycznym (i kwestionując prawo Ciri do tronu). Nic nie wiadomo też,by był synem z nieprawego łoża- czyli ojciec w żaden sposób jego pochodzenia nie potwierdził. Cała historia o klątwie też zaczyna budzić poważne podejrzenia, że została wyssana z palca (a przynajmniej jej istotne szczegóły).
Mam uwierzyć, że Calanthe tego nie sprawdziła?
Jeżeli Geralt znał Jaskra np 20 lat, to wpadnięcie na niego tylko 5-6 razy nie wydaje mi się całkowicie nieprawdopodobne.
Mimo wszystko jest to mało prawdopodobne, nawet biorąc poprawkę, że Jaskier bezbłędnie wyczuwał materiały do ballady, a Geralt pakował się notorycznie w kłopoty.
Kontynent jest spory- nawet jeśli pesymistycznie przyjąć, że Temeria była rozmiarów Małopolski, a Cintra- Mazur.
Wiedźminów na całym świecie może być ze 20, ale potworów nadal jest od cholery. Zapewne ich wykończeniem zajmują się najemnicy, pomniejsi czarodzieje, i inni profesjonalni zabójcy potworów, nie będący wiedźminami. W zasadzie jak jakiemuś człowiekowi na jego ogłoszenie odpowie akurat wiedźmin, to ten powinien płakać ze szczęścia. Poza tym, wiedźmini raczej nie podróżują bez ładu i składu, tylko kierują się do miejsc, gdzie właśnie można najczęściej natrafić na potwory.
Raczej mniej niż 20- zobacz, Geralt spotyka często Jaskra czy innych trzecioplanowych bohaterów, a na innego wiedźmina trafia raz- w Sezonie Burz.
Profesjonalnych zabójców potworów nie jest wielu- właściwie wiemy tylko o Eycku z Denesle. Oczywiście, pewnie zdarzało się, że zdesperowani chłopi zatłukli oszluzga kłonicami i cepami, albo lokalny rządca zmobilizował oddział wojska, ale na pewno nie było to regułą (inaczej te ogłoszenia w ogóle by zniknęły)
To faktycznie dziwne, ale ten napad był chyba ze sto lat temu. Większość z tych ludzi pewnie już poumierała.
Zgadzam się- ale zobacz, że nie zostały po nim żadne raporty. O lokalizacji Kaer Mohren nie wiedzą ani czarodzieje, ani nilfgaardzki wywiad, ani nawet król Kaedwen.
Zakładam rozwiązanie growe: Wiedźmini potrafią sami robić swoje eliksiry (Bo to zwyczajnie praktycznie). Nenneke pewnie je zrobiła by Geralt nie musiał się z tym trudzić.
To tak naprawdę jedyne sensowne rozwiązanie- proste eliksiry robią sami wiedźmini, laboratorium służyło tworzeniu mutagenów.
Zostaje tylko jedna wątpliwość- czemu Geralt podróżując, a zwłaszcza zimując w Toussaint, nie miał eliksirów? Pozostaje chyba tylko bardzo naciągane wytłumaczenie, że nie miał on składników.
No chyba nie. Ja z sagi wywnioskowałem, że czary kosztują, owszem, ale czarodzieje w wiedźminlandzie opanowali je w taki sposób, by takie "szkodliwe" zaklęcie jak piorun kulisty, kula ognia itd były łatwe i szybkie do rzucenia. Możliwe że zaklęcia z Hołopola po prostu nie były trudne do z wykonania.
Osobiście skłaniałbym się ku konceptowi z "Trylogii Husyckiej"- gesty i słowa nie mają większego znaczenia, kluczowy jest stan psychiczny i moc rzucającego. Tyle że cała Saga przekonuje o czymś przeciwnym (może poza sceną pogromu w Rivii).
Gdyby zaklęcia z Hołopola były łatwe, pod Sodden czarodzieje po prostu zmienili by wojska Nilgaardu w kurczaki albo jaszczurki.
A czemu w opowiadaniu o strzydze potwory i wiedźmini istnieją od 30 lat a Geralt szlachtuje trzech ochlejców na odczep? Ten świat i jego lore były dopiero w powijakach.
Właśnie o tym mówię. Świat powstawał stopniowo, stąd pewne nieścisłości fabularne
A jakim cudem Reynevan co chwilę wpada w tarapaty, cudem zostaje z nich uratowany, po czym wpada w kolejne? Jakim cudem spiskowcy spiskują pod Toussaint akurat w momencie gdy przechodzi tędy Geralt? Przeznaczenie ex machina co chwilę występuje u ASa.
Dla mnie scena z Toussaint jest straszliwie naciągana- jakby autor zabrnął w ślepy zaułek i musiał na gwałt coś wymyśleć.
Coś w rodzaju sceny z jednej z powieści sensacyjnych- pod koniec jednego rozdziału bohater został wyrzucony z samolotu na środku morza pełnego rekinów, na początku następnego popijał drinki na plaży.
Wpływem przeznaczenia takie fabularne wpadki oczywiście można pokryć, problem w tym, że można nim pokryć każdą prawie nieścisłość.
O tym też było w notkach. Nikt nie mógł skontaktować się z Maecht bo było właśnie pacyfikowane przez Nilfgaard.
No nie, bez przesady. Można wysłać szpiega przebranego za dziwkę albo kupca. Można zwerbować kogoś z nifgaardzkiej armii. Calanthe na sprawdzenie opowieci Duny'ego miała 10 lat.
Pytanie, czy Emhyr pokazywał się w ogóle w Cintrze po podboju. Przed podbojem większość czasu i tak spędzał na Skellige bo w Cintrze go nie chcieli przez szemrane pochodzenie.
Nie pokazywał się w Cintrze, a przynajmniej nic nie wskazuje, by ją odwiedził
Problemem jest to, że nie wierzę, by nikt z Cintry nie pokazywał się w Nilgaardzie- nie był w pałacu cesarskim, nie widział portretu cesarza.
Pięciu wiedzminów Cechu Wilka. Inne szkoły istniały, jako furtka dla Panżeja by dodać kiedyś kolejnych, co zrobił w końcu w Sezonie z Brehenem.
Ale zobacz, że poza Brehenem nie spotykamy żadnego innego wiedźmina. Z żadnego cechu.
Poza tym potwory w Sadze są na wymarciu.
Geralt kilka razy na to narzeka. Ale zobacz, że poza jednym opowiadaniem nie ma on problemów finansowych i zawsze na jakiegoś potwora trafia. Nawet w Sadze jest ich sporo.
A po co było tam wracać, skoro problem nadmiaru wiedźminów został zażegnany za pierwszym razem?
Choćby po to, żeby nadać zamek z okolicznym lasem wasalowi.
