Nie gralem w Wiedzmina i ogolnie w grach nie jestem na biezaco wiec ciezko mi porownac. Nie mam o to pretensji do CDP tylko bardziej zauwazam mozliwe zjawisko kuli sniegowej - gracze sa stopniowo zachecani do braku samodzielnego myslenia, przestaja sie wiec skupiac na jakiejkolwiek analizie danych i w efekcie kolejne gry sa jeszcze prostrze bo tego podejscia nauczyly ludzi i pozostawienie ich samych sobie z pewnoscia wywola teraz w ich frustracje.
Wiadomo, ze w CP graja zarowno osoby kilkunastoletnie jak i 40+ ktore maja inne umiejetnosci poznawcze. Czy ignorowac zolte strzalki - niestety ludzki umysl jest taki, ze gdy dostaje informacje ze powinien gdzies pojsc to nie jest w stanie jej zapomniec i ignorowac. Dlatego przynajmniej wylaczenie wielu wskazowek powinno byc przynajmniej dostepne w opcjach (a nie w modach bo tworcy nie przewidzieli ze ktos moze ich nie chciec).
Niestety pare razy czulem sie jakby tworcy zakladali ze jestem analfabeta - przykladowo chcemy wejsc do kina z Rogue - kod do drzwi jest w wiadomosci w komputerze obok. Rozumiem ze zaden gracz nie jest w stanie jej przeczytac ani tymbardziej zapamietac/zapisac 4 cyferek bo kod dostepu do drzwi pojawia sie opisie zlecenia gdy tylko zajrzymy do komputera.
Też uważam, że brak możliwości wyłączenia znacznika (tego żółtego) w grze to jest jakaś pomyłka. Można sobie pomóc ustawiając za domyślny jakiś quest gdzie trzeba otworzyć jakiegoś sharda, i wtedy gra się fajniutko. Grałem prawie 500 godzin bez minimapy i starałem się bez znacznika jeśli to było możliwe i muszę napisać, że przyjemność z gry jest bardzo duża. Co mi się nie podobało od samego początku to ta mapa, gdzie znowu brak jest jakiejś opcji, żeby włączyć sobie zwyczajną mapę (topograficzną z nazwami ulic), bo w zadaniach są opisy ulic, a bez znacznika ich nie znajdziesz, chyba, że najpierw zrobisz tour po mieście i zapiszesz sobie nazwy ulic (tego na pewno nikt nie zrobił).
W Cyberpunku jest tak jak piszesz. Z jednej strony strasznie wszystko chce ułatwiać ta gra, a z drugiej wymaga się aby poświęcić uwagę detalom, to dotyczy dialogów, eksploracji, gameplaya itd. Jakby to powiedzieć rozkrok chyba jest zbyt duży.
Logiczne i kreatywne myślenie jak najbardziej pomaga przy właściwym rozumieniu oraz interpretowaniu gier nastawionych na opowiadanie historii, więc i przy Cyberpunku. Niestety wielu współczesnym fanom gier fabularnych zdaje się tego brakować (szczególnie na redditcie), więc jeżeli mają do czynienia z grą, która nie jest nastawiona na opowiadanie historii poprzez ekspozycję, a zamiast tego wymagają od gracza uważnej eksploracji i kojarzenia faktów (tak jak chociażby Wiedźminy, Cyberpunk albo Lisa: The Painful RPG), to zwyczajnie się w niej gubią albo interpretują ją niezwykle powierzchownie. Aż dziw, że Wiedźmin 3 jest tak popularny na redditcie, biorąc pod uwagę, że czytając tamtejsze posty, staje się jasne, że większość tamtejszych użytkowników nie ogarnia połowy fabuły, nawet bardzo podstawowych rzeczy (w szczególności wątku novigradzkiego). Czasami wydaje mi się nawet, że nie wiedzieliby, że historia Krwawego Barona jest dobra, gdyby nie wszystkie medialne artykuły jej poświęcone.
Ot, trochę goryczy z mojej strony. Proszę kontynuować.
Powiem szczerze, że nigdy nie zachwycałem się specjalnie zadaniem z baronem, bo jednak w odniesieniu do tego co często oferuje literatura i film (a może fakt, ze już dużo w życiu widziałem) , to było zwyczajnie dobrze ( może to "dobrze" to i tak dużo w przypadku gier wideo). Wiedźmin był bardzo filmowy poprzez cutscenki itd. ale nie było tam nic nadzwyczajnego pod tym względem porównując do tego co oferuje kino -zamykając jednak ocenę do gier wideo, to wg mnie to była miazga, i dla mnie najmocniejszy punkt produkcji.
Dużo lepsze wrażenie robi Cyberpunk , bo jednak widok FPP, jakość wykonania animacji, postaci i dialogów (wszystko jest mniej drewniane jak we Wieśku) trzyma wysoki poziom wykonania -wystarczy fakt, że jest porównywany do TLOU2 a tam był pełny mo-cap.
Pytanie tylko, czy ten element stał za popularnością Wiedźmina, bo właśnie czytając często opinie (również zaraz po premierze 2015), czułem się nieco odosobniony w moich odczuciach, jeśli chodzi o to co spodobało się w W3.
Mi się wydaje, że większą część graczy odbiera gry bardzo powierzchownie, bo mało kto szuka w nich wysiłku (intelektualnego) . Już nawet nie wspomnę stronie artystycznej gry, kiedy nawet recenzentom jest ciężko napisać cokolwiek nt. muzyki w grze, to czego oczekiwać w przypadku bardziej subtelnych elementów i to od zwykłego gracza, jakiegoś Jima z Arizony?
