Ekranizacja Sagi - czy za drugim razem będzie lepiej? (Hollywood, Platige Films, Netflix)

+
Status
Not open for further replies.
Prawda jest taka że fantasy nigdy nie było specjalnie eksploatowane w wysokobudżetowych produkcjach. W kinie mamy Władcę Pierścieni i długo długo nic, do tego może Willow, Legendę czy Conana ze Schwarzeneggerem (żadne nie przekuło się w wielką markę) sto lat temu. A w telewizji? Gra o tron i... tyle. Reszta popularniejszych tytułów to głównie młodzieżowe produkcje sprzed lat albo koszmarki pokroju Ziemiomorza z 2004 roku lub próby powtórzenia sukcesu Harry'ego Pottera biorące na warsztat inne popularne cykle książek, również młodzieżowych, które na dłuższą metę także były niewypałami i kończyły się na jednej czy dwóch częściach. Poza tym parę wielkich wtop pokroju ekranizacji Warcrafta.

Tak na dobrą sprawę to w zasadzie tylko Władca Pierścieni i Gra o tron były wstanie przebić się do szerokiego mainstreamu przyciągając nie tylko miłośników fantasy, ale i masę innych ludzi, którzy na słowo fantasy reagowali uśmieszkiem politowania wychodząc z założenia, że to bzdury dla dzieci. Science ficion i horrory, które też zaliczają się do szeroko pojętej fantastyki zawsze jakoś lepiej sobie radziły i wciąż sobie radzą.

Dlatego zdecydowanie jest tu miejsce na pokazanie czegoś nowego w tym gatunku, czegoś innego co przyciągnie rzesze i czymś takim może być Wiedźmin, ale niestety może się okazać, że zwyczajnie nie ma na to klimatu więc nawet jeśli serial sam w sobie będzie dobry to i tak niekoniecznie okaże się wielkim hitem bez względu na jakość historii czy poziom odwzorowania pierwowzoru. Mogłoby się przecież wydawać, że sukces Władcy Pierścieni rozrusza gatunek w kinie, ale tak się nie stało, bo nawet wielcy miłośnicy trylogii nie byli zbytnio zainteresowani innymi propozycjami tego typu, a i producenci nie kwapili się żeby wykładać kasę na takie projekty. Nawet próby powrotu do sprawdzonych światów się nie przyjęły. Jasne, Hobbity zarobiły niewyobrażalne pieniądze (łącznie prawie trzy miliardy na całym świecie), ale nie mają zbyt dobrych opinii, a poza tym? Filmy ze świata Pottera ledwo wychodziły na swoje, kolejne podejścia do Narnii też bez szału i wszystko się zatrzymało.

Szansę na sukces Wiedźmina upatruję głównie w popularności marki, która dzięki grom (Sapkowski przewraca się właśnie na wersalce i mruczy przez sen coś o smrodzie i gównie) dała nam bardzo rozpoznawalnego bohatera jakim jest Geralt z Rivii. Jest spory hype na ten serial, ale czy przebije się do świadomości masowego widza stając się wydarzeniem na miarę Gry o tron? Ciężko powiedzieć, widać jednak że Netflix mocno inwestuje w ten projekt, bo kampania marketingowa jest bardzo rozbuchana w porównaniu z innymi produkcjami tej platformy.

Wiedźmin na pewno będzie się wyróżniał na tle Gry o tron, która zaczynała bardzo przyziemnie stopniowo dawkując elementy typowe dla fantasy. Robili to jednak powoli i nie licząc paru wyjątków, dość subtelnie. Bez magów miotających kulami ognia, bez natłoku baśniowych ras i fantastycznych stworów wyskakujących zza każdego drzewa. Tak na dobrą sprawę to nawet Władca Pierścieni był nieco bardziej przyziemny jeśli spojrzymy chociażby na ukazanie magii. Gandalf czy Saruman byli bardziej mędrcami niż wojowniczymi czarownikami rodem z Dungeons & Dragons. Dlatego Wiedźmin będzie się wyróżniał, ale paradoksalnie może mu to wyjść bokiem, bo magowie co i rusz strzelający piorunami mogą się właśnie kojarzyć z takimi bzdurami dla dzieci. Myślę, że właśnie dlatego na dotychczasowych materiałach nie skupiają się zbytnio na tym, nie pokazują czarodziejów biorących czynny udział w bitwach czy elfów i krasnoludów albo potworów żeby nie odstraszać potencjalnych odbiorców - sierot po Grze o tron. Tak jakby się trochę wstydzili, ale niekoniecznie paździerzowej jakości tylko właśnie tego fantastycznego rodowodu. Zupełnie tak jak kiedyś podchodziło się do ekranizacji komiksów superbohaterskich starając się wszystko urealniać i robić na serio żeby przypadkiem nie odstraszyć widzów kiczem (choć i tak zwykle wychodziło kiczowato, ale to już inna sprawa).

Z drugiej strony, Wiedźmin może być właśnie taką mieszanką Władcy Pierścieni (bardziej baśniowy) z Grą o tron (brudny i brutalny, bardziej na serio) trafiając do różnych grup odbiorców. Jeśli twórcom uda się 'sprzedać' ten świat i bohaterów to powinno być dobrze nawet jeśli jakość historii nie będzie wybitna ani szczególnie oryginalna. W końcu nie każda historia musi być nowatorska, ważne żeby była dobrze opowiedziana. Fabuła książek Sapkowskiego właśnie taka była, niezbyt oryginalna, czerpiąca przecież garściami z różnych mitów, legend czy baśni, ale dobrze napisana, z pełnokrwistymi bohaterami, świetnymi dialogami i całkiem trafnymi komentarzami do świata rzeczywistego. Jeśli ktoś uważa inaczej i w jego opinii książki o Wiedźminie są niesamowicie oryginalne i nowatorskie to oczywiście ma do tego prawo, ale moim zdaniem to nie w tym tkwił cały wic. Dlatego trochę bawią mnie te krótkie opinie mówiące o braku oryginalności i że w sumie to już było. Jakby się zastanowić to w zasadzie wszystko już było, czasem po prostu lepiej opowiedziane a czasem gorzej.
 
Kompozytorka potwierdziła, że między innymi ten utwór pojawi się w serialu

Ale paskuda
IMG_20191204_002022.jpg
 
Jest swojski w klimacie, w zachowaniach bohaterów, królów, czy kupców. W opisie zwyczajów. Na wskroś "nasz", kiedy Houvenaghel snuje przed Bonhartem wizję ontratnego interesu z pozyskiwaniem ziemii na tzw. słupy.
To jeszcze bardziej żenujące postrzeganie słowiańskości od Lauren dowcipkującej o wódce. Wałki i przekręty są obecne na całej kuli ziemskiej a słowiańszczyzna to pikuś w porównaniu z Ameryką Łacińską czy Afryką. Ba, nawet nasze narzekanie na owe przyzwyczajenie do przekrętów nie jest unikalne.
 
Ale ja nie napisałem, że inni nie robią wałków i nie kradną. Tylko, że sposób tego w jakim pisze o tym Sapkowski i w jaki opisuje rzeczywistość jest po stokroć "nasz". Nie przeczytasz czegoś tak napisanego na zachodzie, mimo tego, że na zachodzie też kradną.

Zresztą, idąc tym wcale nowomodnym tropem dojdziemy do tego, że żaden człowiek nie robi nic unikalnego i wszyscy jesteśmy społeczno - kulturowo tacy sami. A z naukowego punktu widzenia to całkowita nieprawda. Nie chcąc jednak wchodzić w dyskusję światopoglądową, chętnie poznam Twoje, zapewne nie "żenujące" spojrzenie na tę kwestię.
Post automatically merged:

ma na to klimatu więc nawet jeśli serial sam w sobie będzie dobry to i tak niekoniecznie okaże się wielkim hitem bez względu na jakość historii czy poziom odwzorowania pierwowzoru

Z całością się generalnie zgadzam, z tym nie do końca. To na jaki klimat trafiły LotR czy GoT? Na żaden, po prostu były bardzo dobrymi produkcjami, a tak się składa, że wszystko co wymieniłeś jako pozostałe już nie.

I tak samo będzie z Wiedźminem dokładnie, jakie by typowe czy nietypowe nie było. O ile zgadzam się, że GoT dawkowało takie mogące triggerować niektórych elementy, to odnośnie LotR - ciężko chyba o bardziej typowe i archetypiczne fantasy.


oryginalna, czerpiąca przecież garściami z różnych mitów, legend czy baśni, ale dobrze napisana, z pełnokrwistymi bohaterami, świetnymi dialogami i całkiem trafnymi komentarzami do świata rzeczywistego.

Paradoksalnie, akurat to czerpanie z baśni bylo właśnie jedną z oryginalnych cech tej literatury, bo to był taki postmodernistyczny w sumie zabieg, mimo że AS tej łatki nie znosi. I nowatorski. Wziąć baśń i zastanowić się, jak w bezlitosnych i brutalnych realiach mogłaby ta historia wyglądać. Czy postmodernizm nie jest oryginalny, bo trawestuje coś, co już istnieje? Rzecz dyskusyjna i na poły filozoficzna :)

No i oprócz tego, że dobrze napisana, to jeszcze w jaki sposób napisana - teraz na to mówią "dark fantasy" ale definicyjnie to w ogóle nie jest ten odłam. Sposób przedstawiania rzeczywistości w jego książkach w tym gatunku był mocno unikalny, gdy zaczynał.
 
Last edited:
Z reddit: "No spoilers since Lauren made us promise but BOY OH BOY are we in for a treat. Went way above my expectations. Action was incredible, cgi was movie level, cinematography was iconic, acting was amazing, writing deserves all the applause. Pilot was a solid 9.5 out of 10. I went in with moderate expectations and was blown away. As a book reader and avid witcher gamer both will be left satisfied 100%. I can only think of one hiccup but we'll get into that come spoiler time. Congrats Lauren and crew. This is gonna blow up for sure. "

"I don't want to overhype it but yes. It actually was. It blew away my expectations. That was the general consensus from all around me at the theater as well. "

"Oh god yeah. The humor was totally on point for me. The dry humor Geralt was nailed on screen. It's not like laugh out loud slap your knee humor, but the whole audience was chuckling when we were supposed to, quiet and tense when we were supposed to, and by god screaming and clapping at the end. Phenomenal job all around. The emotions we're all on point for me personally. "

Tu ten sam klip lepszej jakości:
 
Last edited:
Klip od Kimmela wygląda fajnie, jeśli miałbym się do czegoś przyczepić to do lekkich zgrzytów w montażu. Jeż wstaje z podłogi błyskawicznie a później Geralt jakby zadaje to samo cięcie dwukrotnie (zmieniajac pozycję z kadru na kadr). Choć pierwszy raz na to uwagi nie zwróciłem.
 
Tak, montaż jest dziwny, to nie wygląda dla mnie jak scena, tylko urywki trzech scen, zlepione razem. Za to podoba mi się Jeż :D No i ruchy Geralta.

Ciekawe co to za "hiccup", o którym jeszcze nie można napisać, bardzo jestem ciekaw.
 
Tutaj coś od gościa, który nie był do końca "blown away" ;)
Hello Everyone! I have had some time to process the first episode of the Witcher, which I was lucky enough to see earlier today. You may have seen a post from me a few hours ago that was a bit more spoilerly than intended (should be removed now) and I apologize and promise to be more careful in the future. Anyway onto the review (I will not spoil anything directly however you may be able to connect some dots and figure out basic things like episode structure, ect).

Review Starts Here: Overall, I would say that the show is looking good, I enjoyed the first episode and am excited to watch the next ones once they drop. The thing that stood out the most too me was the acting. I feel that everyone did an incredible job (Ciri especially), and if this level of excellence carries on through the series, it will be worth watching. The fighting scenes with Geralt were awesome, (minor spoilers ahead) if I could watch any part again it would be the butchering of Blaviken, the action was exactly what I would expect from a Witcher. On the other hand, the larger action sequences were pretty mediocre, I definitely felt like there was much room for improvement.

My second criticism is the lack of tension. While this seems bad, I have read the books more than once so I know what to expect, and I am sure that had some effect, however I still felt that the dramatic moments just kinda happened, without being properly built up. This could have been a design choice, as I felt similarly about the books (or some parts of them at least). Its hard not to spoil anything to further the point, so I’ll end this by saying that there are 7 other episodes I haven’t watched, and I bet things will slowly come together.

Another critique I have is the storytelling, I felt that the blaviken storyline deserved much more screentime, and the other storylines could have been condensed a little bit. To sum it up the episode felt a bit rushed (in terms of story) and some unnecessary parts could have been replaced by some tension/story building. The best analogy I could think of is playing a game by only watching the cut scenes, you get the important parts, however everything in between is missing, so it feels a bit off. Something about the directing/editing also felt a bit weird, like some scenes focused on the wrong things or didn’t last long enough to have an impact on the viewer.

My final criticisms aren’t super developed yet so here is a brain dump: the themes of the novels (destiny, humans can be worse than monsters, ect) were pushed into the light a little too much, it felt like the show was. telling instead of showing. The connections between certain characters felt a little more forced than in the novels, and I thought that they could have formed more naturally. The timeline was confusing, I only new when things took place thanks to my prior knowledge of the material, keep in mind a theater is a louder environment than a house, so I definitely missed some bits of dialogue that possibly illustrated this better. Changes from the book were present (shocker) and many were absolutely fine. Some were questionable and other I did not understand.

As a final note, if you made it this far, I think that the original movie idea kinda got shoved into this one episode, it would explain a lot of problems I have with it, and hopefully mean that the following ones will be better. I hope this doesn’t come across as too harsh, I truly did enjoy the episode, I am really just nit picking the little details, so don’t expect it to be as bad as I may make it out to be. I’d rate it much better than GOT season 8 if that means anything :). It is just the pilot episode, so I definitely am expecting the show to get stronger later on down the line, I’d love to have a civil discussion in the comments, and I hope I didn’t spoil anything for anyone (trying to share love not spoilers ;) Please take my review with a grain of salt, I’d rather underhype something than overhype it so I didn’t focus on the good stuff (which there was a TON of). Sorry if this is formatted weirdly or doesn’t make any sense, I am tired and typing this on my phone before going to sleep.

Edit: I forgot to add that the ballsack armor and Weird helmet didn’t bother me as much as I thought they would.
 
Ile odcinków widziały te osoby na pokazie? Bo zastanawiam się na przykład jak odbierać te uwagi o narracji i nietrafnym rozwijaniu poszczególnych wątków.
 
Pierwszy odcinek. Co do narracji i nietrafnego rozwijania wątków to osoba, której recenzję wrzuciłem odnosiła się do fabuły z Blaviken, która jest zamknięta w jednym odcinku i wg. niej zabrakło trochę czasu na precyzyjniejsze zbudowanie relacji. Bardziej bym się obawiał tego co mówił o przesłaniu (przeznaczenie, ludzie gorsi od potworów etc), że jest tutaj wyłożone widzowi zbyt dosłownie i nie pozostawia wiele do własnych przemyśleń. U ASa było to jednak podawane często w sposób zawoalowany a nie obuchem w łeb.
Osoba z recenzji powyżej ocenia ten odcinek na 7,5-8/10.
Edit:
Kolejna osoba o narracji:
I'm on the exact same page. There were certain parts outside of the Blaviken story that just felt off. Specifically with Mousesack? He's in most of the scenes I'm thinking of anyway. And I think it had to do with the direction and the writing. There were things that made me scratch my head a bit. The most non-spoilery way to put it is certain things felt rushed. People can DM me if they want specifics.

As you said I'm sure it will just get better. Music, action, Ciri, Geralt, overall vibe and look of the show were great . And there's a lot of cool stuff to come! (*cough* YENNEFER *cough*) And TBH the scrotum armor looked fine, or maybe I'm just used to it now.
 
Fajnie jest poczytać taki szczegółowy opis wrażeń jak wrzucił @Gekkonnek. Niestety, to jest kolejna cecha tego typu relacji, przez którą ciężko wyciągnąć jakieś wnioski: krytyka jest dość złożona i mocno uargumentowana, natomiast mało kto zadowolony z obejrzenia serialu pokusi się o podobne rozpisanie na temat tego, dlaczego to wszystko było takie dobre.

Także z jednej strony mamy konkretny opis, co nie grało, a z drugiej dwuzdaniowe "Cool, superb, excellent" itd.
Post automatically merged:

Hue, hue.

Tak wygląda post Ambasady RP teraz:


A tak wyglądał, zanim internauci zwrócili uwagę :D

1575453449204.png


Andrzej Sapkowski lubi to (co mu narobiły gry Redów) ;)
 
Last edited:
Ale ja nie napisałem, że inni nie robią wałków i nie kradną. Tylko, że sposób tego w jakim pisze o tym Sapkowski i w jaki opisuje rzeczywistość jest po stokroć "nasz". Nie przeczytasz czegoś tak napisanego na zachodzie, mimo tego, że na zachodzie też kradną.

Zresztą, idąc tym wcale nowomodnym tropem dojdziemy do tego, że żaden człowiek nie robi nic unikalnego i wszyscy jesteśmy społeczno - kulturowo tacy sami. A z naukowego punktu widzenia to całkowita nieprawda. Nie chcąc jednak wchodzić w dyskusję światopoglądową, chętnie poznam Twoje, zapewne nie "żenujące" spojrzenie na tę kwestię.
Nie twierdzę, brońcie bogi, że wszyscy jesteśmy identyczni. W takiej Skandynawii ludzie nie boją się zostawiać otwartych drzwi i nieprzypiętych rowerów, to zdecydowanie nie brzmi jak Polska :p Mimo wszystko zwróć uwagę, że mamy niemal zerową wiedzę o tym, co piszą Włosi czy Kubańczycy. Świat popkultury jest zdominowany przez Anglosasów i ich narracje, pozycje napisane w innych językach przebijają się na międzynarodową scenę tylko jeśli są naprawdę dobre lub naprawdę dobrze zareklamowane. Sam Sapkowski był kiedyś sceptyczny wobec nadzieji, że Wiedźmin przebije się do anglojęzycznego mainstreamu. Ktoż wie, jak piszą fantaści włoscy i kubańscy, jakie włoskie i kubańskie afery są tam obśmiewane?

Tym, co naprawdę decyduje o polskości wiedźmina jest pióro Andrzeja, autor niebezpodstawnie okrzyknięty został Mistrzem. Proza Panżeja to twórcze rozwinięcie stylów Sienkiewicza i Parnickiego, kipi ona doskonale nam znanymi polskimi powiedzeniami i cytatami z Mickiewicza. Tylko tego żaden Hollywood nie przełoży.
 
Ktoż wie, jak piszą fantaści włoscy i kubańscy, jakie włoskie i kubańskie afery są tam obśmiewane?

Toteż pisałem, że afery to nie jest "słowiańska" rzecz. Ale osadzenie w kontekście kulturowym tej prozy, czyli na przykład to, co piszesz tutaj:

Proza Panżeja to twórcze rozwinięcie stylów Sienkiewicza i Parnickiego, kipi ona doskonale nam znanymi polskimi powiedzeniami i cytatami z Mickiewicza. Tylko tego żaden Hollywood nie przełoży.

To jest dla mnie właśnie ta "swojskość" i "słowiańskość" prozy. Gdyby anglosas nawiązywał do mitu arturiańskiego, pisał o smokach, krasnoludach i trollach, to będzie to zupełnie inne pisanie niż to ASa, bo tkwiące w innym kontekście kulturowym, przepuszczone przez swoisty filtr, który wpływa na styl, słownictwo, zachowania, realia. W niczym nie ujmując indywidualnemu talentowi autora, wręcz przeciwnie.
 
No i tego po prostu nie będzie, bo przełożenie poetyki prozy na ekran wymaga zaangażowania arcymistrzów sztuki filmowej, którzy do pulpowego fantasy się nie pofatygują. Profesjonał-czeladnik może co najwyżej kopiować kropka w kropkę dialogi -- jak to robili Redzi w jedynce -- i eksplorować najbardziej rzucające się w oczy motywy -- jak czyni Lauren rozwijając motyw rozdzielonej rodziny czy bijąc w oczy przeznaczeniem.
 
Last edited:
Status
Not open for further replies.
Top Bottom