Immersja i realizm kontra rozgrywka

[Deymos666]

To ja mam podobnie. Nie od każdej gry oczekuję bycia złożonym symulatorem życia, ale że tak powiem w ramach konwencji. Dlatego np. w grze opartej na strzelaniu chętnie przyjmę realistyczne zachowania broni w rodzaju fizyki odrzutu, opadania pocisku itd., ale z drugiej strony to też rozrywka, więc nie w każdej grze chciałbym ginąć od trafienia w witalny organ, wyjąwszy może zwyczajowy headshot.

Wydaje mi się, że te drobiazgi wpływające na realność świata przedstawionego można łatwiej uczynić mniej uciążliwymi i powtarzalnymi, tak jak te przykładowe animacje. Zresztą wydaje mi się to naturalna ewolucja - od dawna wiarygodność świata przedstawionego zajmuje sporą część uwagi devów. Kiedyś takie cykle dobowe to była rewolucja, zamiast stania jak kołki w jednym miejscu. Teraz to z grubsza standard, że NPC wykonują szereg aktywności.

Tu jako ciekawostka - była w tym zakresie gra, która świata nie zdobyła, a pod tym względem wyprzedzała swoje czasy. Nazywała się Legends of Valour, polecam materiały o niej. Ja miałem ją w oryginale i to było dość hardocoreowe RPG. Ale NPC żyli swoim życiem w bardzo autentyczny sposób, zwłaszcza biorąc poprawkę na datę wydania:

 

[shungang]

myślę, że można pogodzić 2 sprawy: animacje podnoszenia rzeczy, przeszukiwania, nakładania, przeładowania, jedzenia, mycia się, można ustawić tak aby były tylko przez pewien czas gry. Na ekranie nagle widzimy jak "suwak" z szybkością dynamiki się automatycznie przesuwa i to zmniejsza dalej ilość animacji wyświetlanych - oczywiście gracze może ustawić suwak na wcześniejszą pozycję. Pozwoli to płynne przejście z dużego realizmu i imersji do dynamicznej gry, gdzie już nie interesują cię pie...oły, a wyświetlają się tylko nowe animacje..