- Status
Wstałem dziś wyspany i wypoczęty, w pozytywnym nastroju i ogólnej miłości do świata jako takiego. Pogwizdując pod nosem, przyrządziłem sobie śniadanie, zaparzyłem herbatę i, pełen irracjonalnej radości, otworzyłem okno i zawołałem "Dzień dobry wszystkim!"
- Dzień dobry! - zaćwierkały ptaszki.
- Dzień dobry! - zaszczekał piesek.
- ZAMKNIJ K%$^A MORDĘ! - zawołał dresiarz.
- Dzień dobry! - zaćwierkały ptaszki.
- Dzień dobry! - zaszczekał piesek.
- ZAMKNIJ K%$^A MORDĘ! - zawołał dresiarz.
Doszedłem do wniosku, że rzesza moich wielbicieli i wielbicielek nie może być pozbawiona mojego pięknego oblicza
Wracam z parady z okazji Święta Wojska Polskiego. Było fajnie ale niestety dość tłoczno i znalezienie dobrego miejsca na niemal godzinę przed rozpoczęciem było niemal niemożliwe (jeszcze to blokowanie mniejszych uliczek w okolicach Belwederu).
Mam jednak kilka zdjęć.
^^ Agrykola, tuż po zakończeniu pokazu - chyba główne przejście do stacjonarnego wystawienia sprzętu od Placu Na Rozdrożu.
^^Aleje Ujazdowskie na wysokości Kancelarii Premiera.
^^Stacjonarna wystawa sprzętu.
Mam jednak kilka zdjęć.
^^ Agrykola, tuż po zakończeniu pokazu - chyba główne przejście do stacjonarnego wystawienia sprzętu od Placu Na Rozdrożu.
^^Aleje Ujazdowskie na wysokości Kancelarii Premiera.
^^Stacjonarna wystawa sprzętu.
Się muszę wyżalić, uwaga xD
...a wnet nagle tymczasem w moim rodzinnym mieście ruszyła kolejna odsłona festiwalu dla kochających słońce, miękkie rytmy oraz, ekhm, trawę, czyli ORF. Reggae znaczy.
Nie odebrałam podarowanej wejściówki w środę, bo po co, byłam W Innym Mieście do dziś, bo przecież lubiany przeze mnie (pomimo bycia w samym środku głównego nurtu, mainstream znaczy, a fe) Bednarek miał grać dopiero w sobotę (grał wczoraj), dzisiaj leje, kasy zamknięte i nie wiem, gdzie leźć po swoją opaskę, w związku z czym ogólnie mam zwarzony humor, no trudno. Jutro się pobujam
Ale ja nie o tym.
Dotychczas mi nie przeszkadzało pewne zjawisko, ale w ramach skumulowania przeciwności losu zaczęło trochę uwierać: że oto reggae nagle jest popularne, nagle wszyscy wokół stali się fanami, hohoho, przyjadę ze znajomymi z Wawy na Mazury, pomaluję sobie paznokcie na trzy kolory, założe stylową chustę i jesteśmy wszyscy rasta jak nic. I focia na fejsia z wujem, kuzynką oraz bliżej mi nieznanym Jamajczykiem z zespołu, którego nie znam, ale łoho, regestajl. Na pokaz.
Nie mam pojęcia, czemu mnie to raptem zirytowało, w końcu reggae ma się w sobie i nieważne, co inni, ważne, co ja.
A jednak jakoś tak razi, że z jednej strony prawdziwi fani, dredy do kolan, zero kasy w kieszeni, a na twarzy uśmiech i pełen luz, i peacelove, a z drugiej ekipa wymuskanych "miastowych", którzy chcą się pokazać (lanslans), bo nagle o orf głośno w telewizorze, znaczy opyla się wydać te 150 zeta na karnet, poszpanować bransoletką, wypić piwko wegańskie i udawać, że się jest w temacie.
Chyba gdzieś w tym deszczu zgubiłam dystans i mam teraz ochotę napisać do kuzyna, co się na twarzoksiążce "chwali" selfie z pacyfką w tle i z inną daleką kuzynką (fanką dyskotek oraz Coelho), żeby sobie darował, bo nigdy nie będzie "w", tylko zawsze "poza", ile by nie wydał na bilet wstępu.
Zła undomiel, niedobra.
U innych gani taką postawę, a sama zaczyna ;/
Ale to takie... Takie niesprawiedliwe jakoś.
Czy ktoś rozumie, o co mi chodzi? ;P
...a wnet nagle tymczasem w moim rodzinnym mieście ruszyła kolejna odsłona festiwalu dla kochających słońce, miękkie rytmy oraz, ekhm, trawę, czyli ORF. Reggae znaczy.
Nie odebrałam podarowanej wejściówki w środę, bo po co, byłam W Innym Mieście do dziś, bo przecież lubiany przeze mnie (pomimo bycia w samym środku głównego nurtu, mainstream znaczy, a fe) Bednarek miał grać dopiero w sobotę (grał wczoraj), dzisiaj leje, kasy zamknięte i nie wiem, gdzie leźć po swoją opaskę, w związku z czym ogólnie mam zwarzony humor, no trudno. Jutro się pobujam
Ale ja nie o tym.
Dotychczas mi nie przeszkadzało pewne zjawisko, ale w ramach skumulowania przeciwności losu zaczęło trochę uwierać: że oto reggae nagle jest popularne, nagle wszyscy wokół stali się fanami, hohoho, przyjadę ze znajomymi z Wawy na Mazury, pomaluję sobie paznokcie na trzy kolory, założe stylową chustę i jesteśmy wszyscy rasta jak nic. I focia na fejsia z wujem, kuzynką oraz bliżej mi nieznanym Jamajczykiem z zespołu, którego nie znam, ale łoho, regestajl. Na pokaz.
Nie mam pojęcia, czemu mnie to raptem zirytowało, w końcu reggae ma się w sobie i nieważne, co inni, ważne, co ja.
A jednak jakoś tak razi, że z jednej strony prawdziwi fani, dredy do kolan, zero kasy w kieszeni, a na twarzy uśmiech i pełen luz, i peacelove, a z drugiej ekipa wymuskanych "miastowych", którzy chcą się pokazać (lanslans), bo nagle o orf głośno w telewizorze, znaczy opyla się wydać te 150 zeta na karnet, poszpanować bransoletką, wypić piwko wegańskie i udawać, że się jest w temacie.
Chyba gdzieś w tym deszczu zgubiłam dystans i mam teraz ochotę napisać do kuzyna, co się na twarzoksiążce "chwali" selfie z pacyfką w tle i z inną daleką kuzynką (fanką dyskotek oraz Coelho), żeby sobie darował, bo nigdy nie będzie "w", tylko zawsze "poza", ile by nie wydał na bilet wstępu.
Zła undomiel, niedobra.
U innych gani taką postawę, a sama zaczyna ;/
Ale to takie... Takie niesprawiedliwe jakoś.
Czy ktoś rozumie, o co mi chodzi? ;P
Ja trochę rozumiem. Tylko że na innym przykładzie. Woodstocku mianowicie.
Od jakiegoś czasu jest tam pełno ludzi, którzy jeżdżą dla lansu. Po woodstokowiczach widać kto tam jest dla zabawy, a kto dla zrobienia sobie zdjęcia na tle sceny.
Takich ludzi łatwo zauważyć. Rureczki, vansy, full mejkap u dziewczyn, zawsze mają przy sobie 'eko' torby.
Jakie było moje zdziwienie jak w zeszłym roku spotkałam tam przypadkiem mojego kuzyna (kilkaset tysięcy ludzi, a ja go i tak wyłapałam, ale łatewer). On to raczej z tych 'umcy-umcy-techno-techno-włoski-na-żel' (nie mam nic do takich ludzi, nic z tych rzeczy) i o tzw. brudasach (czyt. fanów rocka/metalu) ma nie najlepsze zdanie. Zapytałam się go, co on tam w ogóle robi, a on na to, że przyjechał bo wszyscy teraz jeżdżą. Takich ludzi jest mnóstwo. No dobra, ja też nie zawsze trafię na koncert (z różnych względów, niekoniecznie warto tu o nich wspominać
), ale cholera chociaż ogarniam co mi tam brzdąka.To są bardzo smutni ludzie, którzy nie mają własnego "ja". Jeżdżą tacy i próbują się wcisnąć w subkultury kupując masę rzeczy z nią zwiazanych choć mentalnie tam nie pasują. To są ludzie dla których najważniejsze jest to ile lajków dostaną pod swoim postem na Facebook'u.
Jasne. Ja, na ten przykład, jako wielki miłośnik RPG, uważam większość dzisiejszej publiczności tego gatunku za majestatycznych kmiotów i epickich plebejuszy. Zagrał jeden chłop z drugim w Dragon Age’a albo Obliviona i śmie się wymądrzać. Dziadostwo cholerne!
A z tym pozowaniem na rasta to nie jest jakieś nowe zjawisko – obserwuje to od dobrych 5, a nawet więcej lat.
Last edited:
- Status