Szkoda tylko, że to jest w zasadzie wszystko, na co w tej części było stać CDPR. Reszta to sztampa, nuda i powtarzalność - owszem, w dobrym stylu, ale jednak. Jedynie główny wątek trzyma się nieźle. Niestety, do pewnego momentu, tzn. gdy robi się "bardzo zimno" zaczyna brakować skóry żeby jeszcze szerzej wybałuszyć gały na to pokraczne zakończenie z wieżą.To jest właśnie ten ogromny plus wiedźmina (zarówno książek jak i gier), że 3/4 zdarzeń czytelnik/gracz może interpretować tak, jak mu się podoba.
To samo też dotyczy niezłych wątków pobocznych głównych znajomych, które kończą się - niestety - "w powietrzu", za to Yen zaczyna wyskakiwać z lodówki, grzejnika i miski z m&msami.
Last edited:
Przecież większość magów nie potrafi się teleportować. Większość tych w Novigradzie to uczniowie lub szeregowi magicy.
Wszędzie portale to stawiają mistrzynie magii - w dodatku im dalej się teleportujesz, tym trudniej.
No i gdzie miałby ten czarodziej z przyjęcia uciekać? Całą Północą poza Kovirem rządzi Radowid, więc niewątpliwie kontrolują ją jego Łowcy. Jedyne bezpieczne miejsce na Północy to Kovir - a do tego trzeba udać się statkiem.
Tutaj nie chodzi o to, że jakoś niesamowicie trudno jest uciec z samego Novigradu. Niesamowicie trudno jest uciec w miejsce, gdzie Łowcy takiego maga nie znajdą. Keira ukrywała się w zapadłej dziurze w Velen, Philippa miała swoją tajną kryjówkę, gdzie i tak ją znaleźli. Rita próbowała bronić Aretuzy, bez większych sukcesów. Shealę też zgarnęli i zakatowali w więzieniu (o ile żyje).
Dla czarodziejów były tylko dwa możliwe miejsca: Nilfgaard i neutralny Kovir - przy czym ten pierwszy oznaczał w najlepszym razie podporządkowanie Emhyrowi, w najgorszym razie śmierć, ale lżejszą niż ta z rąk Łowców.
Nawet Yennefer nie była w stanie przenieść więcej niż jedną osobę z więzienia łowców czarownic, na stosunkowo mała odległość
Rita nie broniła Aretuzy. Gdy dowiedziała się, że Triss organizuje ucieczki do Koviru, wzięła grupę uczennic i wyruszyła do Novigradu, gdzie zostala złapana, jej uczennice spalone, a ona sama miała zostać na koniec. Dopiero w mieście dowiedziała się o zdobyciu Aretuzy przez żołnierzy
Novigrad jest tuż przy granicy z Velen, a Velen graniczy z obozem Nilfgaardzkim. Dalej są już ziemie zajęte przez Nilfgaard. Na miejscu magów zagrożonych stosem nie wybrzydzałbym i nie kręcił nosem na Czarnych, bo nie dają oni wielkich przywilejów...
Czy ma to odzwierciedlenie w kanonie? Myślę, że Triss byłaby w stanie po jednej osobie teleportować magów z Novigradu. A cała ta zabawa z ucieczką lochami, choć standardowa w takich sytuacjach, byłaby zbędna.
A tak poza tym, czy ci magowie mają wypisane na czole kim są? Czy można to jakimś czujnikiem sprawdzić, że ktoś przejawia takowe zdolności...
I to jest słuszna uwaga. Jedyne wytłumaczenie na jakie ja wpadłem jest takie, że mając do wyboru niepewna przyszłość w Nilfgardzie, a niebezpieczna podróż do Koviru, a później w miarę wygodne życie, bez choćby nadzoru nad badaniami, część decydowała się właśnie na to drugie
Musiałby się wypowiedzieć ktoś znający bardzo dobrze sagę, ale wydaje mi się, że teleportacja jest skomplikowanym czarem, a wraz z odległością wzrasta stopień trudnością i maleje szansa na wyjście z teleportu w jednym kawałku. Gdyby tak nie było czarodzieje wszędzie by teleportami podróżowali, a wiemy że tak nie było.
Zwyczajne listy gończe wystarczą, szczególnie, że magowie byli powszechnie znanymi personami
"- Najpierw - uśmiechnął się czarodziej - zjedzmy coś i wypijmy. Czasu mamy dosyć, pozwólcie mi wykazać
się jako gospodarz. Widzę, że jesteście przemarznięci i zmęczeni podróżą. Ile przesiadek w teleportach, jeśli
wolno spytać?
- Trzy - wzruszyła ramionami Tissaia de Vries.
- Ja miałem bliżej - przeciągnął się Artaud. - Wystarczyły mi dwie. Ale skomplikowane, przyznaję. "
Pozostaje mi uderzyć się w pierś i przyznać do błędu w sprawie teleportu. Widocznie teleportacja nie była aż tak trudna jak zawsze uważałem, skoro nie robią z tego jakiejś wielkiej sprawy.
Mimo to dalej pozostaje nieprzekonany do kwestii co było łatwiejsze z czysto logistycznego punktu widzenia- zorganizowanie statku dla wszystkich, czy przeżucanie ich po kolei teleportami do Koviru.
Tak? Ja na podstawie fragmentu mam odmienne wnioski. Po pierwsze, był to czar męczący. W zależności od dystansu wymagał przesiadek. I zauważ, że Tissaia była arcymistrzynią magii i zarówno ona jak i Terranova byli członkami Kapituły. A mówi, że przesiadki były skomplikowane.
Po pierwsze, między Nilfgaardem i Velen jest blokada wojskowa.
Po drugie, trzeba by przejechać całe Velen, które jest bardzo nieprzyjemnym miejscem. Spora część tych uciekinierów, to jak napisali poprzednicy, wcale nie magowie z prawdziwego zdarzenia.
Po trzecie, Nilfgaardczycy raczej nie byliby specjalnie uprzejmi, dla dezerterów z Królestw Północy. Narażanie się na drobiazgowe przesłuchania to raczej minimum.
Nie masz przecież zasugerowane, że spotkanie odbyło się od razu po przybyciu ich do świata wiedźmina, nie są ukazani przechodzący przez portal i natychmiast wchodzący do pokoju do Ciri. Pewnie miało miejsce jakiś czas później.
Tak to sobie tłumaczę, chociaż gdy coś się dzieje jakiś czas później, to mamy wyświetloną informację o tym. xP Kolejna sprawa - przy odwiedzinach Bei z Ciri, Geralt jest nazwany przez nią Rzeźnikiem z Białego Sadu. Owszem kilku osiłków się tam wybiło, ale jednak to Rzeźnik z Blaviken jest bardziej znany. No i oczywiście to, że Ciri wie co zaszło w Białym Sadzie tłumaczę też tym, że Geralt jej opowiadał o swoich przygodach podczas wspólnej podróży.
Bardziej myślałem tutaj o teleportach na niezbyt duże odległości.
No ale po co czarodzieje mieliby uciekać do Nilfgaardu? Życie czarodzieja w Nilfgaardzie jest prawie tak samo mało warte jak w królestwie ogarniętego szaleństwem Radowida.
Pierwsza opcja to bycie na służbie Cesarstwa, co jeszcze byłoby znośne dla większości (zwłaszcza tej bez rozterek moralnych) - gdyby nie to, że w każdej chwili można zginąć jak Assire van Anahid w W2 - bo akurat komuś się ubzdurało że taki czarodziej wie za dużo. Zresztą ilu z nich mogłoby liczyć na taką "posadę"? Cesarstwo ma wystarczająco dużo swoich, bardziej lojalnych.
Druga opcja to gnicie w jakimś lochu z dwimerytowymi kajdankami na rękach. Jest pewna szansa, że przynajmniej nie będą się znęcać fizycznie jak Łowcy Radowida, a loch nie będzie tylko poczekalnią do spalenia na stosie. Świetna alternatywa.
Trzecia to zaszyć się gdzieś w głuszy. Ale to można zrobić i na terytorium Radowida. I to o wiele lepiej, bo Łowcy skutecznością na pewno nie umywają się do wywiadu i policji Cesarstwa.
Nie widzę więc nic nielogicznego w tym że wolą zwiewać do Koviru. A dlaczego nie teleportem? Bo za daleko itd.
Do tego wątku naprawdę nie ma się o co czepiać. Moim faworytem nielogiczności jest zupełnie inny wątek...
Pierwsza opcja to bycie na służbie Cesarstwa, co jeszcze byłoby znośne dla większości (zwłaszcza tej bez rozterek moralnych) - gdyby nie to, że w każdej chwili można zginąć jak Assire van Anahid w W2 - bo akurat komuś się ubzdurało że taki czarodziej wie za dużo. Zresztą ilu z nich mogłoby liczyć na taką "posadę"? Cesarstwo ma wystarczająco dużo swoich, bardziej lojalnych.
Druga opcja to gnicie w jakimś lochu z dwimerytowymi kajdankami na rękach. Jest pewna szansa, że przynajmniej nie będą się znęcać fizycznie jak Łowcy Radowida, a loch nie będzie tylko poczekalnią do spalenia na stosie. Świetna alternatywa.
Trzecia to zaszyć się gdzieś w głuszy. Ale to można zrobić i na terytorium Radowida. I to o wiele lepiej, bo Łowcy skutecznością na pewno nie umywają się do wywiadu i policji Cesarstwa.
Nie widzę więc nic nielogicznego w tym że wolą zwiewać do Koviru. A dlaczego nie teleportem? Bo za daleko itd.
Do tego wątku naprawdę nie ma się o co czepiać. Moim faworytem nielogiczności jest zupełnie inny wątek...
Szew ostrza powinien być falowany, nie ostrze. Gwyhyr w dwójce był zrobiony źle.
Zależy w które miejsce książek zajrzysz
Bonhart ewidentnie mówi o tym, że miecz był ostrzony płomieniście, z drugiej strony podczas rozmowy z Vysogotem zaznaczone jest, że to szew ostrza jest pofalowany, więc ktoś gdzieś się po prostu pomylił, bo np w takiej katanie Hamon nie brał się z ostrzenia, a z hartowania.
Pozostaje pytaniem, czy dałoby się uzyskać Hamon przy prostym mieczu obosiecznym, jakim jest Jaskółka?
