Scenariusz przechodził poprawki wielokrotnie, był przepisywany z powodu zmian koncepcji w zakresie ilości czasu ekranowego i liczby filmów, w jakich miała się zmieścić cała ekranizacja. Naprawdę, gdy oni opowiadają o całości procesu czuć że mają dużą świadomość, co należy z książek pokazać, co można odpuścić, jakie scenki dodać i co one wnoszą, jak budują poszczególne postaci. W prostych słowach - słychać, że ktoś kocha materiał źródłowy i wie co robi. ( Na szczęście mogę się upić bezalkoholowym radlerem. Na zdrowie! 
Wg mnie nie ma nawet co porównywać najlepszych filmów fantasy w historii(dla mnie oczywiście, chociaż dla większości zapewne też), które są też świetną adaptacją(na tyle ile mogły być) do serialu o Wiedźminie, który adaptacją jest słabą, a miejscami fatalną, a serialem to co najwyżej niezłym jak ktoś się uprze.
Nie ma co się dziwić, Jackson to prawdziwy fanatyk Tolkiena i zrobił prawdopodobnie najlepszy film jaki tylko mógł, mało tego, tam praktycznie cała ekipa była zajarana tematem, więc nic dziwnego, że trylogia wyszła genialnie. Gdyby tylko za Wiedźmina wzięli się tacy ludzie jak Cavill, którzy jarają się tematem tylko na stanowisku reżysera i scenarzysty(i może jeszcze HBO zamiast Netflixa, albo film kinowy) i jestem pewien, że byłby z tego świetny serial/film.Ale gdy obejrzymy sobie te dodatki, uświadamiamy sobie jak bardzo twórcy fascynowali się książkami - współscenarzystka czytała je min. raz w roku, od kiedy skończyła 16 lat
Wiesz, oni w miejsce Bitwy o Wzgórze wsadzili ruiny elfiej twierdzy (w sensie Ogrodzieniec). Raz, że w oczywisty sposób nie było tam żadnej twierdzy, a dwa, że elfy takich twierdz nie budowały. Dlatego obecnie rywalizują już tylko o to, czy w drugim sezonie odwalą większą baryłę niż w pierwszym, a wiemy, że poprzeczka wisi całkiem wysoko.
Zabawne jest to że w Wiedźminie też można znaleźć drobne detale, które wielu czytelnikom mogły umknąć, a jednak twórcy adaptacji je wyłapali i umieścili w serialu. Szkoda, że jednocześnie pokpili tak wiele innych, wręcz elementarnych elementów, które wydawały się nie do pokpienia
To nawet nie jest brak dogłębnej wiedzy o samym Wiedźminie, która by mogła zaowocować jeśli nie miłością do tworzywa, to chociaż porządną rzemieślniczą robotą, tylko o gatunku fantasy jako takim, o archetypach.
To nie jest zachodni sposób patrzenia na świat, to jest sposób patrzenia na świat skierowany do odbiorcy najniższego gustu. 100% słowiańskie filmy Papryka Vegi też wizji świata pełnego subtelnych odcieni szarości raczej nie przemycają
w ogóle nie miałaby miejsca. No bo po co by proponować taki ważny projekt babie, która może i współpracuje z platformą od jakiegoś czasu, ale tematu nie zna i ją nie obchodzi? Nie wiem kto powinien tym wszystkim kierować, na pewno nie Bagiński, bo po jego Legendach Polskich widać było, że chłop również nie umie w pisanie fabuły i dialogi. Ciężko mi jednak uwierzyć, by w całym Hollywood nie byłoby osoby, którą jarałby marka i miała na nią pomysł.
Trochę jest to porównywanie jabłek do gruszek, ale oczywiście można się zgodzić, że takie uproszczenia są często czynione dla ułatwienia odbioru dzieła przez mniej wymagających widzów. Niemniej jednak nie wiem na ile to się tyczy netflixowego Wiedźmina, bo nie wydaje mi się, że twórcy celowali tylko w widzów o najniższym guście (zabawa z liniami czasowymi sugeruje, że próbowali stworzyć coś bardziej wymagającego, ale im nie wyszło). Poza tym sama Lauren na twitterze przyznała, że amerykańskie spojrzenie na świat będzie odzwierciedlone w Wiedźminie. Odnosiła się np. do kwestii niewolnictwa i tego jaki ono miało wpływ na decyzje, które podejmowała w serialu. Moim zdaniem ten wpływ dość mocno widać w sposobie przedstawiania relacji elfów i ludzi w serialu, który jest bardziej jednostronny niż to było w książkach. Wydaje mi się, że osoba spoza zachodniego kręgu kulturowego inaczej zinterpretowałaby ten element świata wiedźmińskiego, co po prostu wynika z różnic w doświadczeniach poszczególnych kultur. Nie twierdzę czy ta interpretacja byłaby lepsza czy gorsza, ale wydaje mi się, że serial dużo skorzystałby na różnorodności perspektyw.To nie jest zachodni sposób patrzenia na świat, to jest sposób patrzenia na świat skierowany do odbiorcy najniższego gustu. 100% słowiańskie filmy Papryka Vegi też wizji świata pełnego subtelnych odcieni szarości raczej nie przemycają
Ciężko im będzie dorównać wersji Lyncha. Choć prawdopodobnie adaptacja będzie bardziej wierna.
