[UWAGA! - SPOILERY] Serial Wiedźmin (Netflix) - wrażenia spoilerowe

+
W serialu pojawił się tuż po wypowiedzeniu życzenia przez Jaskra, co przecież nie ma sensu.

Po wypowiedzeniu życzenia przez Jaskra Yennefer, sądząc, że może już zapanować nad dżinnem, od razu zaczyna go przyzywać i ten się pojawia ale że jeszcze nie skończył z życzeniami Geralta nie może zostać opanowany.

Co konkretnie nie ma tu sensu?
 
Czyli jak rozumiem, to sama pieczęć była wystarczającym składnikiem do wezwania dżina i nieważne przy tym, kto był jego obecnym 'panem'. Tylko że cały czas mi się chronologia nie zgadza. Yennefer powinna planowo przywołać dżina, uwięzić go by nie uciekł i w tym dopiero momencie powinno wybrzmieć życzenie Jaskra, bo cały czas myślała, że ma jeszcze jedno.
W opowiadaniu Yennefer wrzuciła Jaskra w portal i zmusiła go do wypowiedzenia trzeciego życzenia zanim przywołała dżina, co jest nielogiczne, bo by nie zdążyła już go wezwać i powinna sobie z tego zdawać sprawę. A ona tę najważniejszą czynność, czyli wezwanie, wykonała na samym końcu, a mimo to dżin się zjawił i dał złapać, choć w praktyce natychmiast po spełnieniu trzeciego życzenia barda, czyli uniewinnieniu Geralta, powinien błyskawicznie zwiać.
W serialu jest podobnie, z tym że Jaskier wypowiada życzenie przy Yennefer, a ta chwilę po tym zaczyna wezwanie.
 
Last edited:
choć w praktyce natychmiast po spełnieniu trzeciego życzenia barda, czyli uniewinnieniu Geralta, powinien błyskawicznie zwiać.

Skąd wiesz że powinien? Znasz zwyczaje dżinnów?
I co to znaczy zwiać? Może mając pieczęć można go namierzyć gdziekolwiek by się nie udał?
 
No martwa by go raczej nie pokochała, więc żeby spełnić życzenie dżinn musiał ją zostawić przy życiu. A czemu takie a nie inne życzenie? Bo może się wiedźmin zakochał i chciał odwzajemnienia uczucia? To jest serio jakikolwiek problem? Serio?
Jest gigantyczny, imo. Bo można nagle dostać przekaz, że wystarczy zmusić kogoś do miłości, a Geralt wychodzi na gwałciciela. Książkowy przekaz jest zupełnie inny.
 
Książkowy przekaz jest zupełnie inny.
Tak nie do końca, bo przecież Yennefer miłosnym urokiem zmusiła Geralta do wykonywania swych poleceń. Szczęśliwie dla niego ograniczyła się jedynie do przerobienia go na silnorękiego, ale po głowie chodziły jej różne plany. W gruncie rzeczy Yennefer zapewne nie raz używała tego poręcznego czaru, na przykład zauroczenie jakiegoś jasnowłosego cherubina podczas Belleteyn, co jakby nie patrzeć, stawia ją właśnie w takiej pozycji.
Znaczy rozumiem, że masz na myśli akurat ten konkretny moment, ale zawsze.
 
Czemu tak wielu ludzi jest zdania że w książce miłość między Yennefer i Geraltem jest nieskazitelnie jednoznaczna (Djinn nie miał z tym nic wspólnego), a w serialu wręcz przeciwnie mimo, że w obu przypadkach wiadomo tylko, że Geralta życzenie dotyczyło w jakiś sposób połączenia losów Yennefer i jego. Czy serialowy monolog Yennefer o tym, że to co się dzieje dzieje się tylko dlatego, że zadziałała magia i to dlatego tak często się spotykają i to rozgoryczenie w jej wypowiedzi miało na to aż taki wpływ?
 
Czemu tak wielu ludzi jest zdania że w książce miłość między Yennefer i Geraltem jest nieskazitelnie jednoznaczna (Djinn nie miał z tym nic wspólnego), a w serialu wręcz przeciwnie mimo, że w obu przypadkach wiadomo tylko, że Geralta życzenie dotyczyło w jakiś sposób połączenia losów Yennefer i jego.
Też tego za bardzo nie czaję :) Zarówno w książce jak i w serialu Djinn w domyśle może mieć taki sam wpływ na relację Geralt - Yen. Tak naprawde wszystko zależy od interpretacji i wyobrażeń czytelnika, widza czy oni i tak by się kochali czy nie.
 
I powtórzę się, nie detale odegrały pierwsze skrzypce w takich ocenach a struktura i sam pomysł na zrealizowanie tego serialu na trzy linie czasowe, których poprowadzić Lauren nie dala rady na tyle, żeby było to klarowne i zrozumiałe dla każdego. Za tym idą słabości w scenariuszu i narracji. Nie trzeba by było wplatać dłużyzn z Ciri, ucinać opowiadania w podstawowych kwestiach, ograniczać się do zdawkowych informacji na temat niektórych postaci przez cały sezon gdyby nie decyzja o trzech równorzędnych wątkach dziejących się w różnym czasie. 7 odcinek to najlepsza puenta tego jak ta decyzja wpłynęła na zmarnowanie czasu, który można było przeznaczyć na lepszy opis zdarzeń czy postaci.
Z większością z tych rzeczy się zgadzam, zresztą pisałam o tym w mojej ogólnej ocenie serialu. Dla mnie takie kwestie jak sposób zrealizowania Ostatniego Życzenia (dość powierzchowny moim zdaniem) jest tylko oznaką dużo większych problemów, jakie ma ten serial. Po prostu na przekazanie pewnych informacji nie starczyło czasu i wszystko dzieje się w przyspieszonym tempie. Oczywiście rozumiem, że inni mogą nie widzieć w tym odcinku nic problematycznego, bo nie należał on do najgorszych z pierwszego sezonu (ale najlepszy też nie był), niemniej jednak mi ta kwestia rzuciła się w oczy.
Jest gigantyczny, imo. Bo można nagle dostać przekaz, że wystarczy zmusić kogoś do miłości, a Geralt wychodzi na gwałciciela. Książkowy przekaz jest zupełnie inny.
Zgadzam się z tym w 100%, choć z drugiej strony to zmuszanie przez Yen do miłości przez Geralta to mały pikuś w porównaniu do zmuszania kilkunastu/kilkudziesięciu osób do seksu przez Yen podczas orgii. Generalnie patrząc z tej perspektywy, to ten odcinek nawet bez takiego życzenia wiedźmina nie ma raczej zbyt dobrego przekazu ;).
Tak nie do końca, bo przecież Yennefer miłosnym urokiem zmusiła Geralta do wykonywania swych poleceń.
Czy rzeczywiście ten urok był miłosny? Szczerze mówiąc ja nigdy tego tak nie odbierałam. Dla mnie po prostu Yen rzuciła na Geralta czar, który odbierał mu na jakiś czas panowanie nad tym co robi i zmuszał do wykonywania jej rozkazów. Z miłością wydaje mi się nie miało to wiele wspólnego (ale niestety tak dokładnie tego opowiadania nie pamiętam, więc mogę się mylić).
 
Czy rzeczywiście ten urok był miłosny?
W sensie wykonania i kontekstu, myślę że można go tak nazwać.
Chwyciła go oburącz za włosy i gwałtownie pocałowała w usta, wpiła się w nie jak wampir. Medalion na szyi zadygotał, Geralt miał wrażenie, że łańcuszek kurczy się i zaciska jak garota. W jego głowie coś rozbłysło, w uszach zaczęło straszliwie szumieć. Przestał widzieć fiołkowe oczy czarodziejki, zapadł w ciemność.
Klęczał. Yennefer mówiła do niego łagodnym, miękkim głosem.
- Zapamiętałeś?
- Tak, pani.
To był jego własny głos.
- Idź zatem i wykonaj moje polecenia.
- Na rozkaz, pani.
- Możesz pocałować mnie w rękę.
- Dzięki, pani.
Poczuł, że zbliża się do niej na kolanach. W głowie brzęczało dziesięć tysięcy pszczół. Jej dłoń pachniała bzem i agrestem.
Co dalej nie zmienia faktu, że Yennefer się chyba chętnie tego typu urokami posługiwała w celach, że tak powiem, praktycznych. A nie trzeba dużej wyobraźni by coś takiego nazwać gwałtem, bo jest w praktyce równoznaczne z przykładowo odurzeniem narkotykiem.
 
W sensie wykonania i kontekstu, myślę że można go tak nazwać.

Szczerze mówiąc, ja to zawsze czytałam tak, że Geralt stał się po prostu sługą Yen i odebrała mu ona możliwość panowania nad jego ciałem, ale nie uczuciami (jest świadomy wszystkiego co robi, ale nie może nic z tym zrobić). Ten fragment nie wskazuje raczej na to, że się zakochał tylko, że został zmuszony do wykonania pewnych działań wbrew jego woli.
 
"Lauren Hissrich udzieliła wywiadu Business Insider, gdzie wspomina o tym, że pierwotnie cała fabuła przygód Geralta miała być przedstawiona inaczej. Chodzi bardziej o mechanizm opowiadania, a nie o samą historię.

Wszystko miało się zacząć od historii Ciri, a dokładniej od opowieści „Pani Jeziora”, która jest ostatnią częścią opowiadań Sapkowskiego w sadze o Wiedźminie. Jak mówi Hissrich: „Ciri miała być naszą narratorką, opowiadającą historię Geralta i Yennefer, a także o sobie”.

Sposób rozpoczęcia serialu nie przypadł do gustu jednak Netflixowi, który delikatnie mówiąc, wyrzucił projekt do kosza, chociaż samą Hissrich zatrudniono. Teraz Hissrich jest zdania, że nieliniowa narracja „jest jednym z najbardziej atrakcyjnych elementów serii." -
link do wywiadu
Hmm :coolstory: To ja rzeczywiście chyba wolę już ta ostateczną wersję serialu ;)
 
To jedna z najgłupszych rzecz jakie ostatnio przeczytałem. Zdaniem faceta nierealistyczne jest w wiedźmnie by kobiety walczyły mieczem, bo są na to zbyt słabe fizycznie, czy może coś źle zrozumiałem?

Trudno na to pytanie odpowiedzieć- nie mamy przecież, poza anegdotycznymi przypadkami, żadnych bab-rycerzy rodem ze średniowiecza, na którym wzorowany jest świat wiedźmina.
Walka mieczem, zwłaszcza dwuręcznym, lub mieczem jednoręcznym i tarczą wymaga sporej siły. Czy ponad możliwości kobiety? Zapytajmy Anity Włodarczyk :) Że większość kobiet nie rzuca młotem? Większość też nie walczy mieczem

Prawdopodobnie rzeczywiście przeciętna kobieta miałaby problem, by dotrzymać pola przeciętnym mężczyznom w kilkugodzinnej bitwie. Ale w krótkich potyczkach szanse byłyby prawie równe.

Sapkowski wybrnął z problemu dość sprytnie- dał Ciri specjalnie dobrany miecz, najprawdopodobniej lżejszy niż te "męskie", zmienił jest styl walki, unikając technik opartych na sile i całość wyszła wiarygodnie.
Post automatically merged:

"Lauren Hissrich udzieliła wywiadu Business Insider, gdzie wspomina o tym, że pierwotnie cała fabuła przygód Geralta miała być przedstawiona inaczej. Chodzi bardziej o mechanizm opowiadania, a nie o samą historię.

Wszystko miało się zacząć od historii Ciri, a dokładniej od opowieści „Pani Jeziora”, która jest ostatnią częścią opowiadań Sapkowskiego w sadze o Wiedźminie. Jak mówi Hissrich: „Ciri miała być naszą narratorką, opowiadającą historię Geralta i Yennefer, a także o sobie”.

Czasami taki pomysł może chwycić- vide "Titanic". Wizja 80 letniej Ciri czytającej wnukom "Pół wieku poezji" nie jest pomysłem głupim, nie wiem jednak jak ułatwiłoby to ekranizację.

No i łatwo popaść w kicz "drogie dzieci, dziś opowiem Wam, jak dzielny pradziadek Geralt spotkał Bestię w starym zamczysku i co z tego wynikło".

Wprawdzie taki "flashback" w wykonaniu wędrownego dziada Pogwizda w Sadze wypadł dość ciekawie.
 
Wprawdzie taki "flashback" w wykonaniu wędrownego dziada Pogwizda w Sadze wypadł dość ciekawie.
Ja nienawidziłem w książe takich zabiegów. Wolałbym by Sapkowski je całkiem wywalił, na czele z Nimue i Condowimaus. Ich wątek mówił mi w zasadzie tyle: "Przejmowałeś się losami królestw północ, elfów, krasnoludów i ogólnie tym światem? To chędoż się, 100, 200 lat później połowa z tych rzeczy już nie istnieje, a za 1000 lat będzie epoka lodowcowa i tego wszystkiego już nie będzie. Byłeś głupi, że w ogóle się tym wszystkim przejmowałeś".
 
A to tylko Ciri u Sapkowskiego walczyła mieczem? Przecież tam pełno tego dobra. Począwszy od Julii Abatemarco czy Czarnej Rayli.

Oczywiście. Ale cały czas nie jest ich dużo. Mogły to być herod-baby, Horpyny. O technice, mieczach nie wiemy nic. O tym jak walczyły w bitewnym ścisku- niewiele.
 
Sapkowski wybrnął z problemu dość sprytnie- dał Ciri specjalnie dobrany miecz, najprawdopodobniej lżejszy niż te "męskie", zmienił jest styl walki, unikając technik opartych na sile i całość wyszła wiarygodnie.

To jak dla kogo akurat.

Ja nienawidziłem w książe takich zabiegów.

To chyba w Pani Jeziora Ciri opowiada coś Gawainowi o Ciri która opowiada coś Vizygocie o Ciri która coś przeżywa.
 
"Przejmowałeś się losami królestw północ, elfów, krasnoludów i ogólnie tym światem? To chędoż się, 100, 200 lat później połowa z tych rzeczy już nie istnieje, a za 1000 lat będzie epoka lodowcowa i tego wszystkiego już nie będzie. Byłeś głupi, że w ogóle się tym wszystkim przejmowałeś"
Nie chcę się czepiać ale ta takiej samej zasadzie wszystkie książki historyczne choćby trylogię husycką jednego takiego autora o którym może ktoś tu słyszał można nazwać nazwać Kiszkami bez sensu
 
Walka mieczem, zwłaszcza dwuręcznym, lub mieczem jednoręcznym i tarczą wymaga sporej siły.
To jest mit z tymi ciężkimi mieczami, zajrzyj na pierwszy lepszy kanał o szermierce na YT. Jasne, dwuręczne były całkiem masywne, ale powszechnie posługiwano się dużo lżejszymi mieczem długim lub jednoręcznym.

Ogólnie ludzie missują trochę point. Kobiet nie brano do wojska nie dlatego, że były "słabsze". Mężczyźni średniowiecza bez ciężkiego treningu również byliby słabsi od współczesnych, bo wtedy jedzono dużo mniej mięsa. Problem polegał na tym, że tylko kobiety są w stanie rodzić, więc mężczyźni byli bardziej "expendable". W przypadku przegranej wojny i masowego ubytku mężczyzn populacja wciąż mogła się odrodzić bez problemu, bo jeden mężczyzna był w stanie zapłodnić kilka(naście) kobiet tygodniowo. Dla porównania, kobieta w celu prokreacji była uziemiona ponad pół roku, i przez słabe warunku często ginęła po porodzie. Nie opłacało się więc "marnować" kobiet niezależnie od ich siły czy bezsiły, na mięso armatnie zawsze można było wziąć siłą chłopów z roli.

Co nie zmienia faktu, że egalitarne kultury jednak istniały. Koczownicze społeczeństwo Scytów składało się z wojowników i wojowniczek płci obojga, co zainspirowało osiadłych starożytnych Greków do stworzenia mitu Amazonek (a Panżeja prawdopodobnie do Zerrikanek).

Co dalej nie zmienia faktu, że Yennefer się chyba chętnie tego typu urokami posługiwała w celach, że tak powiem, praktycznych. A nie trzeba dużej wyobraźni by coś takiego nazwać gwałtem, bo jest w praktyce równoznaczne z przykładowo odurzeniem narkotykiem.
Zauważ, że co innego mimo wszystko jednorazowe wykorzystanie jakiejś osoby (co Yen faktycznie czyniła), a co innego zaklęcie jej na całe życie (co zrobiłby Geralt w założeniu, że życzenie brzmiało "chcę by Yennefer kochała mnie na wieki" czy coś w ten deseń).
 
Top Bottom