W przeciwieństwie do
@sebogotic osobiście uważam że poziomy questów były jak dla mnie zbytnio ukryte - podobnie jak odnalezienie najbliższego questa z dzienniku.
Możemy pójść w jedną z dwóch stron - albo uznać fakt poziomów questów i potworów za fakt - i dodać odpowiednie zmiany i dodatkowe funkcjonalności które to rozbudowują i pomagają zorientowanie się w tym: bardziej nastawić się na to że gracz z założenia ma mieć w dzienniku 10+ questów i wykonywać je w kolejności poziomowej a nie najbliższej - dodać wyraźną ikonkę z poziomem zadania po prawej stronie, być może kolorować nazwę questa w zależności od różnic poziomowych, być może dodatkowo dać prostszy dostęp do przyjmowania zadań, podzielić sensowniej świat na strefy poziomowe (lub chociaż przeciwników - zabijamy gryfa w prologu i później musimy unikać zadania na utopce lub bandytów???). Warto zaznaczyć LUB - nie miałbym problemu z jednym LUB drugim rozwiązaniem, jeśli na 30 poziomowym Skellige będą super mocne utopce to mnie aż tak to nie zaboli - na Skellige przyjadę dopiero na 30 poziomie. Obecnie jest tak że Geralt kozaczy i przyjmuje questy na smoki a później ma problem z losowymi bandytami z tej samej strefy, przyjmuje zlecenia od cesarza po czym zabijają go nagle-wysokopoziomowe utopce. Być może wystarczy nadać strukturę światu, lepiej dopasować GUI itd. do tego jak się w tą grę faktycznie gra, a nie zmieniać grę?
Drugą opcją jest to o czym pisałem wcześniej ( i o co większość osób postuluje) czyli faktycznie ściąć ten cały bullshit z poziomami - są oczywiście pytania do jakiego poziomu i jakim roboczo-kosztem to druga sprawa na zupełnie inną dyskusję.
Warto zauważyć że fakt że niektórzy się wkurzają że zabijają smoki a mają problemy z utopcami jest spowodowany tym jak niesłychanie trudne jest zbalansowanie przeciwników. Obcięcie/podniesienie zdrowia lub obrażeń nie wystarcza, gdy jeden przeciwnik przeciwnik ma trudny do uniknięcia atak (animację) a drugi ma łatwiejszy do uniknięcia. Kozak który chce grać na wysokim poziomie zawsze uniknie ten łatwy-do-uniknięcia i raz na jakiś czas może oberwie tym trudniejszym - a to że jakoś tak wyszło twórcom że ten trudny jest utopiec a ten łatwy to strącenie gryfa z lotu nie jest takie niewyobrażalne. Zauważenie tego w połowie produkcji i próby odkręcenia tego zamienionego poziomu trudności przy zachowaniu tego jak w walce zachowują się utopce (animacje, ciosy z doskoku) a jak gryfy (krążenie w powietrzu) jest niemalże niemożliwe.
W Wiedźminie 2 były również podobne problemy z poziomami trudności a animacjami - nowicjusze którzy mieli problemy z unikaniem potrafili umierać nawet gdy przeciwnik zadawał im po 20 obrażeń (na hardzie - 200), po po prostu nie potrafili unikać.
Raz od kumpla który przechodził Wiedźmina 2 po raz pierwszy słyszałem że trupojady (rotfiendy) w II akcie są super trudne i umarł kilka razy podczas gdy wcześniej w grze nie miał problemów z przeciwnikami. Dlaczego - obrażenia? Nie - Animacje - nieco inne niż te od nekkerów i przeciwników ludzkich. Dobalansowanie tego jest niesłychanie trudne, często fakt że nekkery sobie skaczą tak a smoki tak może być spowodowane walorami estetycznymi a nie poziomami trudności - bo co mamy nagle wolne nekkery zrobić lub szybkiego smoka?
Warto zauważyć że w Wiedźminie 3 mamy podział na przeciwników i bossów. Są to dwie odrębne kategorie, gdzie bossowie są często bardziej rozbudowani, z większą liczbą ciosów, mechanik itd., których pokonanie ma polegać na poznaniu ich arsenału ataku i wykorzystaniu otwarć w nich. Po nauczeniu się ich, poznaniu ich słabych punktów nie stanowią oni żadnego problemu - wystarczy unikać wszystkich ciosów, zrzucać ich z powietrza itd.. Jest to zupełnie inna sytuacja niż atak watahy wilków (lub utopców) gdzie gra nie polega na wyuczeniu się schematów ataku lecz w dużym stopniu na granie "na czuja" - nie da się obserwować 6 utopców i ich zachowanie, dodatkowo często nie zachowują się one w pełni przewidywalnie więc walka z nimi jest niesłychanie trudna, a często jedna-dwie pomyłki oznaczają śmierć.
Ataki smoka były zaplanowane tak żebyś mógł uciec, dwa utopce czasami mogą tak skoczyć jeden za drugim że jesteś w dupie.
Dobalansowanie tych elementów do poziomów trudności, poziomu Geralta i NewGame+ (czyli umiejętności gracza) jest praktycznie niemożliwe. Gryf musi być tak zrobiony żeby dało się go pokonać podczas pierwszego spotkania z nim (w sensie rozgryźć jego styl walki), a nie po to żeby ktoś kto ma na koncie 20 godzin walki z Gryfami miał z nim problemy. Na szybko, zwiększając jego damage itd. nie da się tego dopracować.
Jasne, można po prostu zmniejszyć obrażenia utopców ale IMO mija się to z celem - jak ktoś gra super trudny NG+ to nie powinno się ułatwiać trudniejszego elementu do poziomu tego (z natury) protszego. A w druga stronę zbytnio się nie da (no chyba że ktoś ma kilkaset wolnych roboczogodzin, niezły ogar w tych sprawach i dobre narzędzia to życzę powodzenia i służę pomocą. Uprzedzam że to poziom takich dwudziestu+ FCR i dobrej wizji a nie coś co w ramach NG+ które redzi zrobią dla <1% community).
Odnośnie tego jak ludzie psioczą na "Gameplay", "Mechaniki" lub "Walkę" - IMO nie można ocenić tego jedną liczbą, 5/10, 7/10, 10/10, lub napisać że dobra lub zła. Można napisać że są w niej dane problemy lub że coś bardzo potrafi psuć wrażenia z gry, a nie że "gra jest zła 3/10".
Sama walka jest IMO zdecydowanie najlepsza z wszystkich części gry, potencjalnie nawet przebijająca Soulsy. Dajcie mi sensownie uzbrojonego Geralta, sensownych przeciwników na sensownych poziokach, na sensownej arenie i walka jest 10/10 (no, może 9/10) i czepianie się w niej czegokolwiek jest myśleniem życzeniowym "a tutaj jeszcze to bym chciał" niż faktyczną krytyką.
Osobo odpowiedzialna za walkę - dobra robota, 10/10. Wolałbym żebyś opracował nieco sensowniejszy dokument i uwzględnił rozwój postaci już na początku ale rozumiem że tego rodzaju ograniczenia mogłyby odbić się negatywnie na możliwościach twórczych reszty drużyny, szef kazał zrobić tylko to itd.. Brakuje mi nieco sensowniejszych interakcji związanymi ze znakami ale widocznie zostało to zepchnięta na drugi plan - "to gościu od rozwoju postaci doszlifuje" i "to będzie mocno zależnie od przeciwników".
Osobo odpowiedzialna za poszczególnych przeciwników - 4/10 do 8/10. Albo raczej nie osobo lecz osoby - pierwsza osoba zapewne opracowała podstawowego przeciwnika i podstawowe mechaniki walki, być może pomagała w pisaniu języka bloczkowego do zachowań potworów, a poszczególne potwory były tworzone przez kilka osób, przez długi okres czasu, potencjalnie wiele razy zmieniane. Uprzedzam z góry że nie ukończyłem w 100% gry więc nie mam aż tylu punktów odniesienia, jednak IMO Gryf był zrobiony bardzo cienko, z kolei niemalże kopia jego mechanik - Shrieker (Skrzekacz?) - dużo lepiej. Większość drobnych przeciwników - Wilki, Utopce, Nekkery, Ghoule - świetnie. Ludzie nieco gorzej ale wciąż sensownie. Upiory - ciekawy pomysł jednak brakuje im nieco głębi + potrafią cię dorwać z durnych powodów, pojawiać się jeden za drugim za drugim za twoimi plecami. Endriaga Wojownik - tragiczny. Nadstawia się do ciebie tyłem i nic nie możesz zrobić jak czekać aż debil się do ciebie odwróci przodem - z boków/tyłu jest niezniszczalny, nie stanowi prawie żadnego zagrożenia tylko krąży i liczy że go zaatakujesz z boku/tyłu. Dla mnie to prędzej Endriaga Obrońca niż Wojownik ale cóż...
Piszę tutaj o
zachowaniach[b/] potworów i tym jak się z nimi walczy na odpowiednim poziomie. Osobiście raz walczyłem z południcą z studni w Białej Grani i padła w moment, walka była przyjemna, sensowna, wszystko fajnie, Jaskółki, Puszczyki, Queny, Yrdeny, Oleje i starczyło. Być może nawet zbyt krótko, ale znudzić się nie zdążyłem. Za drugim razem, walczyłem z Północnicą skądśtam. Mój poziom nie aż tak odległy od wymaganego, przygotowanie takie samo, przeciwnik niemalże taki sam jak ten poprzedni, jedna podmieniona umiejętność bodajże.
Różnica była w tym że ona miała chyba 20 razy więcej zdrowia, leczyła się, i jak ją trafiłeś podczas gdy była w formie ducha (np. akurat zniknął Yrden) potrafiła zabić cie na miejscu - na 1 cios. Przez to że walka była dłuższa 3 puszczyki nie starczały. Fakt że traciłeś 100% zdrowia a nie np. ~90% na jeden cios sprawiał że jaskółka była praktycznie bezużyteczna, poza tym również miała zbyt mało użyć. Fakt że walka była tak niebezpieczna sprawiał że w walce z nią musiałem mieć jednocześnie Quena i Yrdena - żeby nie zginąć jak nie-idealnie zaatakuje, Yrden mi zniknie bo przesadzę z atakami itd.
Nagle uwypuklił się fakt że nie mam liczników Quena i Yrdena pomimo tego że byłyby niesłychanie przydatne w tak długiej walce.
Walka jest strasznie długa nawet gdy masz ją całą obcykaną, lecz z tego powodu grałem jeszcze bardziej defensywnie żeby w razie porażki nie cofać się do początku. Przeciwnik całkowicie rozpracowany. Yrden -> cios cios cios -> turlanie się do tyłu -> cios cios cios -> turlananie się do tyłu -> ... -> zabijanie regenerujących ją duszków -> odnawianie Yrdena (przynajmniej miałem go ulepszonego z podstawowych 10s do ~25s.) -> odświerzanie Quena (nawet prewentywnie, bo pomyłka oznacza kilka minut masakrowania jej twarzy od nowa) i siekanie dalej. I siekanie. I siekanie. Odnawianie olejów bo 20 ciosów to w ciągu 2 minut wyprowadzałem. Bez miejsca na jakikolwiek inny ruch, w pełni zoptymalizowane siekanie. 4 ciosy + jeden unik są już optymalne i praktycznie nie pozostawiają jej szansy na ruszenie mnie. I wyłączone paski zdrowia bossów. Jedna z najgorszych walk jaką jak dotychczas stoczyłem. Nie ma nic bardziej aklimatycznego niż po 5 wczytywaniach i 30 minutach walki nagle rozpłynięcie się potwora w powietrzu.
Jak chcecie mieć twardch bossów to polecam takie rozwiązanie ze starych gier - platformówek - podział przeciwników na fazy w zależności od % zdrowia. Lepsze to niż 5 minut tego samego. A nie można powiedzieć że rozwiązanie wypadło z mody bo bossowie z WoWa wciąż tak bardzo często operują z wielkim sukcesem.
Dokładnie tak samo sytuacja potrafi się rysować z bandytami - walcząc z bandytami na swoim lub pobliskim poziomie walka jest całkiem sensowna - ciosy naprawdę bolą ale można walczyć z grupą skupiając ogień na 2-3 przeciwnikach, eliminując z początku łucznika który jest na tyłach itd., jednak gdy trafisz na przeciwników ludzkich na 5-10 poziomów nad tobą to nagle tworzone są patologie, a optymalna walka doprowadza do tego że wyciagasz jednego przeciwnika z obozu i zaczynasz go siekać na boku. I wtedy zauważasz totalną patologię. Podczas gdy jeden przeciwnik normalnie umierał załóżmy od 5-6 ciosów, ten umiera na 40+. Czterdziści. To że zadaje większe obrażenia i zabija na jeden cios jest jeszcze +/- okej, wciąż jest myślenie "choinka a mogłem uniknąć", "i tak jest realistycznie" itd., jednak to że jest on o 40 razy twardszy sprawia że min. 3 porcje eliksiru to za mało - potrzebowałbyś 10+, bo walka jest 5 razy dłuższa. Taktyka eliminacji łucznika na początku nie ma sensu gdyż szarża na niego i 6 ciosów nie wystarcza do pokonania go - teraz tego typu szarże będziesz musiał powtarzać 5 razy, a przez ten cały czas pozostali łucznicy itd. będą do ciebie strzelać. A miejsca na błędy już nie ma. Przeciwnicy o wiele wiele trudniejsi, czasem wręcz niemożliwi. Fakt że każdy z nich jest 2 razy silniejszy sprawia że grupa jest 5razy silniejsza, a i zapisywać w środku walki się nie da.
Walka głupia? Nie zwykle walka jest sensowna. Ten co designował walkę z przeciwnikami ludzkimi zrobił to całkiem sensownie - problem z tym że ten co ustawiał ludzi z różnymi poziomami na świecie nie pomyślał o tym co osoba wymyślająca że co 5 poziomów dwukrotnie rosną obrażenia i zdrowie zarówno Geralta jak i Przeciwników. Albo fakt że na danym przedziale poziomowym nie ma się jeszcze dostępu do sprzętu mistrzowskiego itd. - albo po prostu ich funkcja siły potworów jest funkcją(poziom razy zdrowie) a kluczowe części pancerza, kluczowe talenty itd. punktami na tej funkcji tak że np. postać na poziomie 14 może być znacznie słabsza od tej na poziomie 13 - ograniczenie poziomowe przedmiotu, brak odnalezienia danego przedmiotu, fakt że jeden legendarny przedmiot jest na 8 a następny na 14 itd. tak że w ostateczności siła postaci gracza jest wyrażana skokowo a nie liniowo co poziom itd. (Power Spike'y itd.)
A potem jeszcze przyjechał ktoś kto miał wymyślić jak będą działać poziomy trudności i też dorzucił swoją cegiełkę.
Walka jest zła? Mechaniki - wszystkie? Nie. Było 6 osób, 3 zrobiły dobrze robotę a pozostałe 3 pracowały niezależnie + nieco zjebały, + to jak ostatecznie kombinacja tych składników działa ze sobą. Czy można winić tego co pomyślał że ustawi tutaj nieco trudniejszy obóz z przeciwnikami na 4 poziomy wyżej? Nie właściwie nie, nie wiedział on jak dużą różnicę te 4 poziomy oznaczają. Czy można winić tego co ustalił funkcję poziom przeciwnika razy jakieś statystyki? Nie, wiele gier tak robi, Flash w FCR robił nawet podobnie - pomimo tego że postacie nie posiadają poziomów. Ustalił +/- poziom na jakim gracz spotka danego przeciwnika, oszacował funkcję wzrostu siły Geralta w zależności od poziomu a następnie ocenił jakie statystyki muszą mieć przeciwnicy żeby dla postaci o określonym poziomie były łatwe, standardowe, trudne, b.trudne itd.
Czy ta funkcja była zła? Niekoniecznie, jeśli autor testował to na poziomie normalnym to mogła wydawać mu się sensowna, gdzie np. postacie na twój poziom umierały na 4 ciosy a postacie na 5 poziomów wyżej na 8.
Na końcu przyszła osoba odpowiedzialna za poziomy trudności. Powiedziała - załóżmy - że przeciwnicy na super-trudnym będą mieli 50% więcej zdrowia, obrażeń i pancerza. Odpalił, przetestował na kilku przeciwnikach - działa. Któryś z testerów był zapaleńcem i przechodził całą grę na najtrudniejszym czyli jest spoko, a w razie czego można poziomy trudności zmieniać w dowolnym momencie więc nie powinno być problemów. Również sensowne podejście.
Jednak być może ani tester, ani designer ani razu nie atakowali przeciwników na 10 poziomów wyższych. To plus połączenie tego jak działa dwukrotne zwiększenie pancerza punktowego (z którego Wiedźmin 3 też korzysta). Postać poziom 10 - 10 pancerza. poziom 12 -12 pancerza, poziom 20 - 20 pancerza. Gracz zadaje 50 obrażeń, jest sensownie, nawet temu 10 poziomów wyżej wciąż zadaje 30 obrażeń. Nagle poziom trudności - +50% pancerza. Postać poziom 10 - 15 pancerza, poziom 12 - 18 pancerza, poziom 20 - 30 pancerza. Na początku jest sensownie, na poziomie 20 zaczynają się kłopoty.
I na górkę na to bonus 50% do zdrowia. Efektywne zdrowie (liczba ciosów potrzebna do pokonania) postaci na poziomie 20 wzrosła o 225%. Lub jeszcze więcej. Każdy krok niezależnie mógł mieć sens, jednak efekt końcowy może być opłakany. A nikt nie próbował atakować postaci na 10 poziomów wyżej na najtrudniejszym - tester znał grę na wylot więc biegał po linii questa głównego i było w porządku, raz przeszedł od A do Z, znalazł portki magika na poziomie 6, potem poszedł zrobić questy 6-10 i dał radę, wioskę na 20 oczyścił później.
Kolejny element układanki - dodawanie postaci statystyk za sam poziom. W próżni - sensowny pomysł, możemy złagodzić power spike'y gracza, nawet zdobywając punkt rozwoju i pakując go w jakiś mało przydatny talent jak np. przejmowanie znakiem Axii wciąż będzie silniejszy w starciu z utopcami na swój poziom - szczególnie gdy np. kupi nowy talent na przyszłość ale nie będzie miał na niego slota itd.
Sensowne, postać na poziomie 20 o tym samym sprzęcie i talentach może np. zadawać 80 obrażeń więc nawet ten przesadzony pancerz punktowy miałby sens.
Gdzieś był problem z matmą i się wyłożyło, a nie było komu posprzątać, nikt nie zauważył, machnęli ręką itp. itd.
Podobna sytuacja była z talentami dającymi zdrowie w wiedźminie 2. Na łatwym talent +20% do zdrowia miał sens. Mając 500 zdrowia i otrzymując 50 obrażeń na cios mogliśmy dzięki niemu przyjąć o 3 ciosy więcej, a więc dłużej przeżyć, zamiast 5 ciosów 8, dobry deal. Na trudnym jednak walka nie polegała na "przyjmę 4 ciosy, zdrowie wyregeneruje jaskółka, będzie dobrze". Tam przeciwnicy zadawali 200 obrażeń. Każdy otrzymany cios był tragedią i winą gracza. Bonus 20%? 600 zdrowia zamiast 500? I tak umrę na 3 ciosy! Poza tym - jest to słabe zabezpieczenie w razie sytuacji gdy popełniłem błędy, przegrywam, i najprawdopodobniej i tak zaraz umrę, a wybierając +5% do obrażeń mogę szybciej pokonywać przeciwników i mieć łatwiejszą w unikaniu sytuację szybciej. Szczególnie jak 5% działa multiplikatywnie, skądś wyskrobię ekstra obrażenia i ów 5% może całkiem sporo znaczyć.
Czy z walką były problemy? Nie. Z poziomami trudności? Nie. Z rozwojem postaci? Nie. Problem był z tym jak działały poziomy trudności w odniesieniu do systemu i rozwoju postaci.
Ponadto jak już narzekamy na poziomy trudności i rozwój postaci w Wiedźminie 2 to też mieliśmy tam pancerz punktowy. 16 pancerza przy ciosach za 50 obrażeń na łatwym to dużo, przy ciosach za 200 obrażeń na trudnym to praktycznie nic. I nagle pewne mechaniki tracą całkowite znaczenie na wysokich poziomach trudności. Brawo.
W Wiedźminie 3 mamy analogiczną samą sytuację. W nietypowym momencie rozgrywki (bo i na wyłączonych paskach zdrowia - i przy okazji poziomów - opcji dla tych co wolą imiersję, historię a nie walkę i grają na łatwym) wzory matematyczne dwóch różnych gości zaczynają zgrzytać i doprowadzać do patologii, sprawiać że gracze używają patologicznych taktyk w celu pokonania przeciwników a następnie narzekają na "Walkę". Bo ten co tworzył przeciwników nie wiedział jak działają poziomy trudności, bo ten co tworzył poziomy trudności nie wiedział jak ostatecznie wyglądać będzie skalowanie mocy wraz z poziomami gracza/przeciwników.
Być może to były różne osoby, być może jedna niekompetentna, być może poziomy trudności powstały w preprodukcji a wzór na siłę przeciwników w zależności od poziomu pod sam koniec przy "zapełnianiu" świata gry pytajnikami. Możemy tylko gdybać. (chociaż chętnie przyjąłbym dokumentacje od CDPR i poczytałbym ich argumentacje ;-) ).
Nawet mój ukochany Wiedźmin 1 posiadał tego typu patologie (nie wspominając o tym że domyślny poziom trudności był sam w sobie patologią). Grając na Flash modzie - Insane (czyli na domyślnych mechanikach gry, jedynie z przeskalowaniem zdrowia/celności/obrażeń przeciwników w górę) okazywało się że takie drobne szczegóły jak fakt że efekty krytyczne zadawały obrażenia na podstawie liczby punktów zdrowia danego przeciwnika,. Przy przeciwnikach mających 10 razy więcej zdrowia niż ci planowani przez oryginalnych twórców sprawiało to że w niektórych przypadkach efekty krytyczne zadawały 90% obrażeń a miecz jakieś drobne, w wyniku czego techniki biegania w kółko przez większość czasu lub siedzenia pod Quenem cały czas znów okazywały się efektywne (wcześniej robiono to z powodu niskich obrażeń przeciwników i silnego - względem nich - efektu jaskółki).
Jednak wolę patologię wg. której muszę lepiej znać / wykorzystywać efekty krytyczne niż te wg. których wszystkie znaki poza Quenem tracą jakikolwiek sens.
I tutaj mamy tak samo - efekt pracy najprawdopodobniej kilku różnych osób doprowadza do matematycznych patologii.
Mówienie że walka jest głupia to mówienie że walka w wiedźminie 1 jest głupia - patrzymy na skutek a nie powód.
Obstawiam że usunięcie największych patologii - czyli nieśmiertelnych bandytów itd. to 10 minut roboty mając narzędzia REDów, zapewne kilka dni bez. Wciąż walka będzie mieć pewne problemy, jednak zgodnie z pierwotnym założeniem twórców po trafieniu na obóz będziemy mogli go oczyścić. Jak będzie jakaś większa różnica w poziomach to nieco trudniej, jak jej nie będzie to nieco łatwiej, bez 10 minutowych podchodów, "a nie jednak są mocni że ja pierdole" i odwrotu.
Jasne, ludzie w tym temacie narzekają na wiele ale to wiele różnych problemów, czasem podając rozwiązania jako zmiany w grze które chcieliby widzieć a niekoniecznie te które rozwiązałyby ten konkretny problem (np. jakieś zmiany w interfejsie, opcja wyświetlania pasków z poziomami przeciwników bez wyświetlania paska zdrowia, być może lepsza wizualizacja ran w zależności od obecnego stanu zdrowia przeciwników itd., różne osoby mają różny stopień zawieszenia niewiary, vide strzelanie z kuszy pod wodą itd.), i warto o tym również rozmawiać - o tym że ktoś wolałby mieć ukryte poziomy w dzienniku, a ktoś inny chciałby mieć te informacje jeszcze łatwiej dostępne. Ktoś chciałby widzieć w dzienniku więcej zadań jednocześnie, o tym że ktoś chciałby mieć dostęp do informacji takiej jak najbliższy quest względem położenia gracza (być może na jakiś skrót klawiszowy? minimod?), ktoś chciałby mieć questy na stałe pozaznaczane na mapce a dla kogoś innego byłoby to bluźnierstwem (a może opcja śledzenia wielu questów, ustawiania śledzenia zadań w kolejkę?) itd. Jest to cenne z wielu różnych powodów - wskazuje na jakich elementach gry gracze najbardziej się skupiają, wskazują na ciekawe alternatywy, inne punkty widzenia.
Nawet jeśli jako community nie mamy dostępu do sensownych narzędzi modderskich poza metodami takimi jak rozpakowywanie plików gry copy-pasterino skryptów, uruchamianie ich w notatniku i zmienianiu kilku liczb i modlitwie że może to zadziała - czasem być może to wystarczy. Albo kiedyś REDzi zlitują się i dadzą nam jakieś narzędzia? Patrząc po tym jak wypadł poprzedni djinni/RED engine nie wygląda to tak kolorowo (nie ukrywajmy się, REDzi nie zostali potentatem silnikowym rodem Epic ze swoim Unrealem, ba nawet sceny modderskiej rodem tej ze Skyrima nie mieli), jednak może, MOŻE jeśli będziemy głośno krzyczeli zlitują się i poświęcą pare-dziesiąt-tysięcy złotych+ na ogarnięcie swoich narzędzi do pracy, wycięcie z nich tego co prywatne, wklejenie w to miejsce odpowiednich zastępników, utworzenie podstawowych poradników, forów itd... walka jeszcze nie jest przegrana, a czasem gracze wykazują większą kreatywność w rozwiązywaniu problemów zanim dostaną narzędzia modderskie niż po tym jak je otrzymają, szczególnie jak rozmyślają o takich projektach jak przepisanie i ustrukturyzowanie AI wszystkich wszystkich przeciwników w grze itd. 
Dlatego popieram wszelkie płacze, o ile jest w nich coś więcej niż "walka jest głupia" ;-)
A i czasem rozwiązaniem problemu może być napisanie "najpierw zrób wątek główny w X a później udaj się Y" - i graczowi od razu będzie się lepiej grało, gra nabierze nieco więcej wewnętrznego sensu i zaoszczędzimy sobie X godzin wkurzania się na głupich twórców ;-)
