@Rivenhedi Myślę, że masz sporo racji, ale... Wydaje się dość ewidentne, że Ciri miała się podczas bitwy trzymać z boku (a Caranthir lepiej, gdyby jednak przeżył - zauważyliście, że to jest jedna z naprawdę niewielu chwil, kiedy Avallac'h okazuje emocje w sposób mniej kojarzący się z ofiarą botoksu? [tak, złośliwa jestem] i dla mnie nie wygląda to na radość [może powinnam kupić lepszą grafikę]). Oczywiście opisuję to z perspektywy wiedzącego teraz. Tu w ogóle łączy się kilka fajnych rzeczy.
Kto pamięta rozmowę przy wędrownych komediantach? Kiedy Geralt mówi o tym, że Avallac'h też kiedyś poprosi Ciri o przysługę, a ona odpowiada, że będzie mogła powiedzieć "nie". Prawie wybuchnęłam śmiechem przed komputerem, tak bardzo było to naiwne. Przecież od początku wątku z Avallac'hem (w grze, nie w książce) widać, że on postępuje tak, żeby dziewczyna nie chciała powiedzieć "nie"!
Podczas omówienia planu bitwy jest to urocze "oby", którym elf kwituje stwierdzenie o niesłuchaniu przez Ciri rozkazów. Czyli liczył na to, że dziewczyna nie będzie chciała bezpiecznie czekać na koniec bitwy.
Dalej jednak, chociaż przełamanie czaru, który zamroził wszystkich, jest mu na rękę (w końcu nie chodzi tylko o otwarcie wrót, chodzi też o pozbycie się Eredina), to nie wydaje się on entuzjastycznie nastawiony do wizji śmierci Caranthira (a to niespodzianka!).
I na koniec otwiera bramę, żeby Ciri miała okazję nie powiedzieć "nie".
Mam wrażenie, że to wszystko plus dialog w wieży dodają spoooro do obrazu postaci - Ciri (która przestaje być rozkapryszoną pannicą, niemogącą pogodzić się z losem, jest skłonna poświęcić się nie tylko dla najbliższych, bierze na swoje barki odpowiedzialność za losy świata... [ok, popłynęłam], chociaż jednocześnie jest sterowana przez Avallac'ha), Geralta (który właśnie dostrzega, że jego mała dziewczynka dorosła i nie tylko poszła zabijać ludzi, ale jest gotowa się poświęcić, by ratować ludzkość/elfiość) i Avallac'ha (który w tych ostatnich scenach wydaje się dobrym, porządnym gościem, który chce dla świata jak najlepiej [i wcale mi się to nie podoba]).
PS: Kocham nawiasy, nie mogę ich normalnie używać, bo tak się nie pisze po prostu, ale dzięki Wam i temu forum jestem teraz szczęśliwszym człowiekiem z odpowiednią liczbą nawiasów w życiu! (Tak, piszę to na trzeźwo. Serio!)
PPS: I nie wydaje mi się, żeby dla Avallac'ha Caranthir był tylko "wypadkiem przy pracy". To w końcu całkiem udane dzieło, z którym mógł się zżyć itd. Obawiam się, że "nieudane dzieła" nie istniały tak długo, żeby się z nimi zżywać.
.
