Ja tego akurat bardzo nie lubie. Dużo bardziej wolałem standardowe podejście jak w W1. O wiele lepiej się to czyta, a dziennik ma być od przejrzystego przekazywania informacji.
A propos opisu Eskela z 2. części materiału Gophera.
Pojawia się tam wzmianka o pochodzeniu blizny wiedźmina. Według W3 został on ciachnięty przez Deidre Ademeyn, jego Dziecko Niespodziankę. Nie trzyma się to wszystko logicznej całości, jeśli pod uwagę weźmiemy dwa argumenty.
Zkanonizowanie postaci Deidre automatycznie kanonizuje przygodę "Cena Neutralności". Została w całości stworzona przez REDów, dobrze wiedzą, co w niej jest, gdyby im coś nie pasowało, nie przywoływaliby postaci Deidre w opisie Eskela. Pierwszą nieścisłością jest sama postać Deidre jako Dziecka Niespodzianki. Przyda się tutaj cytat z "Coś więcej" z rozmowy pomiędzy Geraltem a Calanthe:
Jak widać Geralt dementuje pogłoski o tym, jakoby Prawo Niespodzianki było faktycznie prawdziwe, całość nazywa jedynie przypadkiem. Co najważniejsze, mówi o tym, że wiedźmini nie przestali szukać Dziecka Przeznaczenia, czyli do tego momentu nie pojawiło się żadne z dzieci, które dzięki Przeznaczeniu dałoby o sobie znać jako o tym jedynym, wyjątkowym Dziecku Niespodziance. Myślę, że kilku szkrabów w przeciągu tych kilkuset lat działania wiedźminów załapało się na to prawo, ale moim zdaniem bardziej dzięki wiedźminowi, który wrócił po to, co jego i siłą wyrywał dziecko rodzicom. Jak mówi Geralt, przypadek trudno nazwać przeznaczeniem. Deidre jednak została przez Eskela odrzucona, sama go odnalazła. Poznała w jakiś sposób lokalizację Kaer Morhen, jest też wzmianka o więzi Deidre i Eskela, bardzo prawdopodobna rola Przeznaczenia. Jak dla mnie umniejszona rola Ciri, jako tego szczególnego Dziecka Niespodzianki, który pomimo odrzucenia stanął na drodze wiedźminów. Żelazny argument to nie jest, ale jak dla mnie wystarczający, by budzić niepotrzebne kontrowersje czy Deidre wyjątkowa była czy nie. I czy Geralt powiedziałby do Calanthe, że Prawo Niespodzianki to tylko legendy i przypadek znając tą historię.
Po drugie jednak, Cena Neutralności kanoniczna być nie może, ze względu na postać Sabriny Glevissig. Oto cytat z Czasu Pogardy:
Jak widać pierwszy raz widzą się dopiero na balu na wyspie Thanned. Nie ma innej interpretacji tego dialogu. Nawet nie można wcisnąć na siłę Ceny Neutralności po tym opowiadaniu naginając wszystko jak się da, bo w Krwi Elfów Eskel bliznę już posiada. Pomijając już samą bliznę, która na ranę ciętą nie wygląda, raczej jakby ktoś złapał za jego policzek i rozerwał go w przeciwnych kierunkach.
Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie informacja o Deidre jako o autorce malowniczej ozdoby na licu Eskela jest całkowicie niepotrzebna.
Pojawia się tam wzmianka o pochodzeniu blizny wiedźmina. Według W3 został on ciachnięty przez Deidre Ademeyn, jego Dziecko Niespodziankę. Nie trzyma się to wszystko logicznej całości, jeśli pod uwagę weźmiemy dwa argumenty.
Zkanonizowanie postaci Deidre automatycznie kanonizuje przygodę "Cena Neutralności". Została w całości stworzona przez REDów, dobrze wiedzą, co w niej jest, gdyby im coś nie pasowało, nie przywoływaliby postaci Deidre w opisie Eskela. Pierwszą nieścisłością jest sama postać Deidre jako Dziecka Niespodzianki. Przyda się tutaj cytat z "Coś więcej" z rozmowy pomiędzy Geraltem a Calanthe:
Jak widać Geralt dementuje pogłoski o tym, jakoby Prawo Niespodzianki było faktycznie prawdziwe, całość nazywa jedynie przypadkiem. Co najważniejsze, mówi o tym, że wiedźmini nie przestali szukać Dziecka Przeznaczenia, czyli do tego momentu nie pojawiło się żadne z dzieci, które dzięki Przeznaczeniu dałoby o sobie znać jako o tym jedynym, wyjątkowym Dziecku Niespodziance. Myślę, że kilku szkrabów w przeciągu tych kilkuset lat działania wiedźminów załapało się na to prawo, ale moim zdaniem bardziej dzięki wiedźminowi, który wrócił po to, co jego i siłą wyrywał dziecko rodzicom. Jak mówi Geralt, przypadek trudno nazwać przeznaczeniem. Deidre jednak została przez Eskela odrzucona, sama go odnalazła. Poznała w jakiś sposób lokalizację Kaer Morhen, jest też wzmianka o więzi Deidre i Eskela, bardzo prawdopodobna rola Przeznaczenia. Jak dla mnie umniejszona rola Ciri, jako tego szczególnego Dziecka Niespodzianki, który pomimo odrzucenia stanął na drodze wiedźminów. Żelazny argument to nie jest, ale jak dla mnie wystarczający, by budzić niepotrzebne kontrowersje czy Deidre wyjątkowa była czy nie. I czy Geralt powiedziałby do Calanthe, że Prawo Niespodzianki to tylko legendy i przypadek znając tą historię.
Po drugie jednak, Cena Neutralności kanoniczna być nie może, ze względu na postać Sabriny Glevissig. Oto cytat z Czasu Pogardy:
Jak widać pierwszy raz widzą się dopiero na balu na wyspie Thanned. Nie ma innej interpretacji tego dialogu. Nawet nie można wcisnąć na siłę Ceny Neutralności po tym opowiadaniu naginając wszystko jak się da, bo w Krwi Elfów Eskel bliznę już posiada. Pomijając już samą bliznę, która na ranę ciętą nie wygląda, raczej jakby ktoś złapał za jego policzek i rozerwał go w przeciwnych kierunkach.
Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie informacja o Deidre jako o autorce malowniczej ozdoby na licu Eskela jest całkowicie niepotrzebna.
A jest gdzieś to kalendarium wcześniejsze na nowej stronie? Bo nigdzie go nie mogę znaleźć
Jak to się ma do intra z W2, które informuje, że od powstrzymania zabójcy Foltesta przez Geralta w epilogu, do chwili obecnej upłynął miesiąc?
I całe szczęście, nie przypominaj o tym, to była porażka.
Tak samo jak do rozmowy Geralta z Triss, z Foltestem oraz w karczmie we Flotsam z Zoltanem i Jaskrem. Czyli nijak.
Prawo Niespodzianki, zgodnie ze zwyczajem Sapkowskiego, jest traktowane celowo nie do końca konsekwentnie.
Z jednej strony mamy do czynienia z wspomnianą przez Ciebie sceną (zresztą jedną z piękniejszych scen w Sadze Wiedźmińskiej). Ale osobiście interpretuję ją nieco inaczej- Geralt jest w niej zmęczony, zniechęcony i przytłoczony odpowiedzialnością. Calanthe ma rację- Geralt nie jest pewien, musi dokonać wyboru i boi się jego konsekwencji. Więc unika decyzji. Bagatelizuje legendę, sprowadza przeznaczenie do zwykłego przypadku.
Z drugiej strony: praktycznie cała historia Ciri po rzezi Cintry pokazuje, że siły przeznaczenia w Wiedźminalandzie nie wolno lekceważyć. Że rację ma Myszowór, mówiąc, że zlekceważone przeznaczenie potrafi objawić się w sposób straszny i destrukcyjny, prowadząc do nieszczęść. Mówi to zresztą w złą godzinę, w przededniu wojny, zakończonej dopiero bitwą pod Brenną.
Z trzeciej strony- mamy jeszcze Regisa, który mówi wprost Fringilli Vigo, że przeznaczeniu trzeba pomóc, że nic nie przyjdzie samo.
I na koniec mamy też Kudkudaka, który wymienia co najmniej kilka przykładów z historii Wiedźminlandu, gdzie prawo niespodzianki i przeznaczenie okazały swoją siłę.
Geralt słyszał Kudkudaka, a wspomniane przez niego historie znał. Rozmawiajac z Calanthe, moim zdaniem, celowo umniejszał ich znaczenie.
Tu interpretacja jest prosta- oboje grają - i Geralt i Sabrina. Żadne z nich w tej scenie nie ma interesu, by ujawnić, że poznali się już wcześniej.
Yennefer patrzy
Geralt nie chce się narażać na pytania, a Sabrina zna swoją koleżankę po fachu. Zresztą, jeśli dobrze pamiętam Cenę Neutralności, to nie rozstali się w zgodzie i przyjaźni.
Wyciąłem ze screena Jaskra, rozjaśniłem. Można się przyjrzeć lepiej modelowi.
Jaskier przystojniaczek, ale jak dla mnie wygląda jednak zbyt młodo i zbyt wylizanie Wersja z W2 była optymalna.
Wersja z W2 była optymalna.Jaskier przystojniaczek, ale jak dla mnie wygląda jednak zbyt młodo i zbyt wylizanie
To chyba tak specjalnie.
Na tle innych twarzy i tak był niezły...
Mi osobiście ten nowy się podoba bardziej niż z W2. Tak jakby trochę wyprany w Perwollu.