Za każdym razem gdy próbuję z tobą podjąć rozmowę, upewniam się tylko, że operujemy całkowicie innymi pojęciami i znaczeniami.
To krytykować można tylko rzeczy, których się zrobić nie da? Ciekawa koncepcja. Bo widzisz, da się przykładowo zresetować umiejętności, a nie da używać mieczy ze względu na zbyt niski poziom. A ja mam obie te rzeczy w głębokim poważaniu.
Albo mnie oczy mylą, albo ktoś nieśmiało się ze mną zgadza. Częściowo przynajmniej.
Chciałbym doczekać gry, w której obudzony bohater niezależny zwyzywa mnie od najgorszych za obudzenie w środku nocy
Może nie w środku nocy, ale:Chciałbym doczekać gry, w której obudzony bohater niezależny zwyzywa mnie od najgorszych za obudzenie w środku nocy
Jest różnica między krytyką czegoś, co jako tako mieści się w ramach gatunku i samej gry i do czego absolutnie nie jesteś zmuszony, a między ficzerami które są tej gry filarami, i do których można mieć zastrzeżenia wynikające z osobistych preferencji.
Nie przeszkadza mi sama opcja wbijania ludziom do domu tylko brak reakcji. W prawdziwym życiu też teoretycznie mogę wejść do każdego domu i buszować, ale w większości przypadków jednak zastanę zamknięte drzwi, które będę musiał pokonać (ukraść klucz, wyważyć), a nawet jeśli odwiedzam znajomego to raczej nie będzie zadowolony z tego że grzebię mu po szafkach Jasne, gra to gra, ale w pewnych aspektach chciałoby się chociaż minimum realizmu. W Wiedźminach jak i wielu innych grach na ogół okradałem domy, bo gra mi na to pozwalała, gdyby mi nie pozwalała robić tego ot tak to byłbym jednak bardziej zadowolony. ) i wiele rzeczy już zapomniałem. Pamiętam, że zwykle była reakcja na buszowanie po domach (wezwanie straży albo nawet rękoczyny), ale akurat motywu z wkurzonymi za obudzenie ludźmi nie zapamiętałem. Dzięki Tak czy siak, Gothic jest tutaj niestety wyjątkiem, a przez swoją toporność i ogólne niedorobienie (i mówię to jako osoba, która wspomina jedynkę i dwójkę jako wspaniałe przygody) nie przebiły się do głównego nurtu.
W ramach gatunku mieści się bardzo wiele rzeczy i niekoniecznie trzeba każdą z nich ładować do gry z zastrzeżeniem, że nikt cię nie zmusza do używania. A już szczególnie do gry, która aspiruje do miana rewolucji gatunkowej. To się nazywa rozwój. Czasami trzeba się pozbyć zbędnego balastu. Moim zdaniem zaprzestanie traktowania Wiedźmina jak typowego sandboxa wyszłoby wszystkim na zdrowie.
Owszem, teoretycznie możesz, ale przecież nigdy takiej potrzeby nie odczuwasz i nie przeszkadza ci to w uwierzeniu w realność mijanych budynków i ich wnętrz, chociaż widzisz tylko ich ściany. A w grze gracz oczekuje, że po wejściu do mieszkania obcego człowieka zostanie nagrodzony za wykazanie się zmysłem eksploracji. Chce wysłuchać krótkiej historyjki, przeczytać akurat leżący na stole list, przejrzeć szafy, bo może ktoś schował tam miecz +2. Stare przyzwyczajenia, a właściwie jakieś duchy przyzwyczajeń, bo przecież większość z obecnych graczy nawet nie pamięta czasów, gdy takie rozwiązania wchodziły w życie. I trzymają się tego uparcie.
I tak oto mędrzec zapomniał, jak być mądrym. Zostało mu tylko torpedowanie.
Pierwszy raz widzę określenie zabiegu mającego zwiększyć iluzję faktycznej metropolii jako zbędnego balastu.
I dla mnie ok.
